Ας δούμε τι συνέβη στη Ναυμαχία της Σαλαμίνας λίγο πριν την κρίσιμη μάχη, εν μέσω των διχογνωμιών των Ελλήνων στρατηγών για το πως έπρεπε να αντιμετωπιστεί η τότε κρίσιμη κατάσταση.
Ο Θεμστοκλής βγήκε από το συνέδριο των στρατηγών και συναντήθηκε με τον Αριστείδη, εξοστρακισμένο Αθηναίο και εχθρό του, ο οποίος του ανέφερε τα εξής: «Είναι χρέος μας να διχογνωμούμε σε πολιτικά ζητήματα, και κατά τη διάρκεια άλλων καίριων περιστάσεων, και μάλιστα κατά τη διάρκεια αυτή της τωρινής, αναφορικά δηλαδή με το ποιος από τους δυο μας προσφέρει σημαντικότερες υπηρεσίες στην πατρίδα». Και συνέχισε του ανέφερε τις κινήσεις του περσικού στόλου που έγιναν κρυφά μέσα στο πυκνό σκοτάδι της νύχτας και τις είχε αντιληφθεί ο ίδιος.
Ο δε Θεμιστοκλής αποκάλυψε από την πλευρά του στον πολιτικό του αντίζηλο το μυστικό το σχέδιο (την αποστολή του Σίκκινου στον Ξέρξη για να τον παραπλανήσει, αποτέλεσμα του οποίου ήταν οι κινήσεις του περισκού στόλου που είχε αντιληφθεί ο Αριστείδης). Ο Αριστείδης, αντί να τον κατηγορήσει ως προδότη, συμφώνησε αναλαμβάνοντας και αυτός την ευθύνη για τις συνέπειες της πράξης. Μπροστά στον κοινό κίνδυνο παραμέρισαν τις διαφορές.
Πολλοί «αναλυτές» τα τελευταία δυο χρόνια ανέφεραν ως παράδειγμα το παραπάνω περιστατικό για να ενισχύσουν την επιχειρηματολογία τους υπέρ της διαβόητης συναίνεση ενώπιον του φάσματος της χρεοκοπίας. Μα στ΄ αλήθεια, τι σχέση έχει η μία περίπτωση με την άλλη; Στην πρώτη περίπτωση, οι δύο πολιτικοί άνδρες, ο Θεμιστοκλής και ο Αριστείδης, συναίνεσαν στο να α ν τ ι σ τ α θ ο ύ ν στον υπέρτερο εχθρό με μόνο γνώμονα το ιδεώδες της ελευθερίας και το συμφέρον της πόλης. Στη δεύτερη περίπτωση επιδιώκεται η συναίνεση στην άνευ όρων υποδούλωση στους δανειστές και στη δημιουργία συννενόχων. Όμως συναίνεση στο μηδισμό δε συγχωρείται.
Antinews, Τετάρτη, 28 Σεπτεμβρίου 2011 (Συναίνεση στο Μηδισμό, ή για την Ελευθερία;)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου