Καναπεδάτες κριτικές…

Κάθομαι αναπαυτικά στη πολυθρόνα μου, βλέποντας τηλεόραση.

Οι ειδήσεις, οι εκπομπές, όλες μιλούν για τα γεγονότα στην Αίγυπτο, τη πλατεία Ταχρίρ, την επέμβαση του στρατού, την ανατροπή του Αιγύπτιου Προέδρου.

Εκατομμύρια λαός, ανέτρεψε ένα ακόμα Πρόεδρο, τον δεύτερο σε δυό χρόνια.

Ένας λαός που πήρε την υπόθεση στα χέρια του, όταν πια έχει κατανοήσει ότι η εξουσία της χώρας του, τον θέτει στη γωνία.

Καλά όλα αυτά, έτσι που κάθομαι αναπαυτικά στο καναπέ μου, πίνοντας τον φραπέ μου, με όλη την άνεση για «βαθυστόχαστες» ερμηνείες των πραγμάτων, και κυρίως «ψύχραιμες» και «ρεαλιστικές», όμως, από την άλλη, σκέφτομαι :

Μα πού πάνε οι άνθρωποι;

Κουράστηκα! Ποιος φταίει τελικά;

Όλο προσπαθούμε κάτι να πούμε, πότε το βρίσκουμε και πότε το χάνουμε. Ο καθείς στον τομέα του, και όλοι σε όλα. Σύγχυση, αποσπασματικές πληροφορίες, αγωνιώδεις ερωτήσεις πρόχειρες απαντήσεις. Συνηθισμένα πράγματα δηλαδή όταν βλέπεις το μέρος και όχι το όλον. Πιο συνηθισμένα όταν αντί να κοιτάξεις μέσα σου κοιτάς τριγύρω.

Εμείς τα έχουμε όλα καλά καμωμένα, οι άλλοι τίποτα. Φταίνε οι ξένοι, φταίει η κρίση, φταίνε οι τράπεζες, φταίνε οι πολιτικοί, η κυβέρνηση, οι δημόσιοι υπάλληλοι, ανάλογα δηλαδή με το που δεν ανήκουμε εμείς. Εγώ κουράστηκα. Εσείς;

Έβαλαν το μωρό τους στο πλυντήριο! (για να δουν πως θα φαίνεται πίσω από το τζάμι)

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Στα δημόσια πλυντήρια, για λόγους ασφαλέιας, όταν το πορτάκι κλείνει, το πρόγραμμα ξεκινάει και δεν σταματάει πριν την πάροδο δύο λεπτών.