
“Δειλοί, μοιραίοι, κι άβουλοι αντάμα προσμένουν, ίσως, κάποιο θάμμα”.
Τα στοιχειά των στατιστικών στους τομείς της ανεργίας, της ύφεσης, του υποσιτισμού παιδιών, των άστεγων, των αυτοκτονιών, της μετανάστευσης, της φτωχοποίησης, αντιστοιχεί σε πολεμική περίοδο.
Αυτό δεν είναι ούτε υπερβολή ούτε ψέματα.
Ο «ακήρυχτος» πόλεμος που βιώνουν χιλιάδες εργαζόμενοι και άνεργοι είναι μια καθημερινότητα. Οι κυβερνήσεις πιο χυδαία από ποτέ προστατεύουν τα συμφέροντα μιας ελίτ και ξεπατώνουν κάθε ελπίδα για καλύτερη ζωή του κόσμου. Η κοροϊδία των δόσεων και των δοσατζήδων, των σκληρών «αγορών», των διαπραγματεύσεων και τα λοιπά σάλια πλέον δεν πείθουν ούτε τον πιο αφελή. Από ‘δω και πέρα μόνο δόλος υπάρχει.