Η Ελλάδα της ντροπής

Σκληρός, ανελέητος απέναντι στη χώρα μας, ο αξιότιμος Γερμανός βουλευτής Φόλκερ Κάουντερ, αρχηγός της Κοινοβουλευτικής Ομάδας των δεξιών Χριστιανοδημοκρατών της καγκελαρίου Μέρκελ και των ακόμη δεξιότερων Βαυαρών ομοϊδεατών τους. «Η πίεση πάνω στην Ελλάδα πρέπει να μεγαλώσει!», δήλωσε χωρίς περιστροφές σε συνέντευξή του στην ηλεκτρονική έκδοση του γερμανικού περιοδικού «Ντερ Σπίγκελ», και συνέχισε ρίχνοντας την πολιτική βόμβα: «Πρέπει να γίνει σαφές στους Ελληνες ότι λεφτά υπάρχουν μόνο αν η χώρα διοικείται αυστηρά - εν ανάγκη μέχρι του σημείου της επιβολής από την ΕΕ ή από τα κράτη της Ευρωζώνης ενός κρατικού κομισάριου!». Ενός αποικιακού διοικητή της Ελλάδας κατά το πρότυπο των «γκαουλάιτερ» που εγκαθιστούσαν οι ναζί στις ευρωπαϊκές χώρες που κατακτούσαν επί Χίτλερ!

Δουλόφρονες θεωρεί τους Ελληνες ο χερ Κάουντερ. «Θα ήταν φυσικά σκληρό κάτι τέτοιο, αλλά ίσως και οι ίδιοι οι Ελληνες τελικά να συμφιλιώνονταν με αυτό. Αν έπρεπε να αποφασίσουν σε δημοψήφισμα να δεχτούν έναν μεταβατικό αποικιακό διοικητή ή να φύγουν από την Ευρωζώνη, μπορώ άνετα να φανταστώ ότι θα υπήρχε πλειοψηφία υπέρ του αποικιακού διοικητή», ισχυρίστηκε!


Αυτοί είναι οι φίλοι και εταίροι της ελληνικής κυβέρνησης. Δούλους θεωρούν τους Ελληνες. Ανίκανους ακόμη και να αυτοδιοικηθούν. «Ο αρχηγός των Ελεύθερων Δημοκρατών, Φίλιπ Ρέσλερ, έχει προτείνει να στείλουμε Γερμανούς δημοσίους υπαλλήλους στην Ελλάδα», υπενθυμίζει προβοκατόρικα ο δημοσιογράφος που παίρνει τη συνέντευξη. «Αυτή είναι επίσης μια δυνατότητα. Οι Γερμανοί δημόσιοι υπάλληλοι θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην οικοδόμηση μιας λειτουργίας δημοσιονομικής διοίκησης», απαντά γεμάτος αυταρέσκεια, χωρίς να καταλαβαίνει τίποτα ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της γερμανικής Δεξιάς.

Οι ουρές στο Σύνταγμα, όπου χιλιάδες φτωχοί κάτοικοι της Αθήνας προσήλθαν για να πάρουν πατάτες, κρεμμύδια και καρότα που μοίραζαν δωρεάν οι αγρότες της Βοιωτίας για να αποδείξουν ότι τα προϊόντα τους δεν είναι μολυσμένα από βιομηχανικά απόβλητα, πρέπει να γέμισαν υπερηφάνεια τον Φόλκερ Κάουντερ. Η σκηνή θύμιζε έντονα τα συσσίτια επί γερμανικής Κατοχής της Αθήνας. Μπορεί εμάς να μας σφίχτηκε η καρδιά, αλλά για τους Γερμανούς αυτές οι σκηνές, απόρροια της πολιτικής Μέρκελ προς την Ελλάδα, θυμίζουν περασμένα μεγαλεία. «Λεφτά υπάρχουν μόνο αν η χώρα διοικείται αυστηρά», όπως λέει ο Κάουντερ.

Το νέο Μνημόνιο -για την ακρίβεια, τους επαχθείς και επονείδιστους όρους του σε δεκασέλιδο υπόμνημα- επέδωσαν οι ξένοι επικυρίαρχοι στους αρχηγούς του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΛΑΟΣ, που συγκυβερνούν. Συγκλονίστηκαν, φαίνεται, μόλις έμαθαν ότι το προηγούμενο Μνημόνιο δεν το διάβασε ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης και τώρα επέδωσαν συντετμημένη, εκλαϊκευμένη βερσιόν. Θέλουν αίμα, πολύ αίμα. Αίμα δεκάδων και εκατοντάδων χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων. Διψούν για απολύσεις.

Μισεί τις συντάξεις η τρόικα - ιδίως τις επικουρικές. Δεν τις αντέχει. Απαιτεί να ενοποιηθούν όλα τα επικουρικά ασφαλιστικά ταμεία σε ένα, ώστε με το που θα οδηγήσουν αυτό το ένα Ταμείο σε χρεοκοπία, με τη μία θα χάσουν τις επικουρικές συντάξεις τους ταυτόχρονα 3,5 εκατομμύρια Ελληνες και έτσι θα ξεμπερδέψουν μια και καλή με αυτή την υπόθεση! Τελικές λύσεις, όχι ημίμετρα.
Λατρεύουν τις τράπεζες οι τροϊκανοί. Απαιτούν να πληρώσει, λοιπόν, το ελληνικό κράτος -δηλαδή όλοι οι Ελληνες φορολογούμενοι- πάνω από 30 δισεκατομμύρια ευρώ για τη σωτηρία των τραπεζών και ειδικά για την ανακεφαλοποίησή τους. Να αγοράσει δηλαδή μετοχές τους. Μόνο που αυτές οι μετοχές θα είναι... «πέτσινες»! Χωρίς δικαίωμα ψήφου! Θα χρεωθούμε όλοι μας δηλαδή 30 δισ. ευρώ και θα τα πάρουν οι τραπεζίτες να τα κάνουν ό,τι θέλουν, γιατί θα παραμείνουν ιδιοκτήτες και διοικητές οι ίδιοι που τις χρεοκόπησαν, αφού οι μετοχές του κράτους δεν θα του επιτρέπουν ούτε καν να αλλάξει τις διοικήσεις!

Υπογραφές των αρχηγών των κομμάτων της συγκυβέρνησης απαιτεί κάτω από τους όρους αυτούς και πολλούς άλλους η ΕΕ. Οχι ότι τις έχει ανάγκη. Θέλει όμως να εξευτελίσει εντελώς τους Ελληνες πολιτικούς, για να εκλείψει κάθε ελπίδα αντίστασης, ώστε οι εκλογές να μην έχουν πια καμία σημασία για τους πολίτες.
Έθνος, Σάββατο, 28 Ιανουαρίου 2012 (Η Ελλάδα της ντροπής)