Ο κύριος Τσίπρας είχε διαγνώσει αναντιστοιχία του εκλογικού αποτελέσματος με το τρέχον λαϊκό αίσθημα όπως αυτό διαμορφώθηκε από τις εξελίξεις.
Μετά την ανάληψη καθηκόντων της κυβέρνησης Παπαδήμου, σχεδόν όλοι πλέον μιλούσαν για την ανάγκη εκλογών. Πρωταγωνιστές σε αυτήν την εκλογολατρεία ήταν ο κύριος Σαμαράς, ο κύριος Καρατζαφέρης, το Mega, η ελληνική Αριστερά.
Σήμερα λοιπόν που ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να γίνουν οι εκλογές και έχουν ήδη αρχίσει να στήνονται οι κάλπες, η Αριστερά ξεσηκώνεται – αν θεωρήσουμε ότι καταλάγιασε ποτέ το αγωνιστικό της πάθος – και διαμαρτύρεται, γιατί 29 Απριλίου και όχι 6 Μαΐου ή 13, γιατί 13 και όχι 6…, το σύστημα, ο ιμπεριαλισμός, η πλουτοκρατία κ.λπ.
Ζούμε τον απόλυτο παραλογισμό. Αυτή η ψυχοπαθολογική ανάγκη για συνεχή, απρόσκοπτη και τυφλή διαμαρτυρία εφ’ όλης της ύλης και επί παντός του επιστητού δεν αποτελεί πολιτικό φαινόμενο πλέον, αλλά μέγα φαινόμενο προς διερεύνηση, άξιο προσοχής από την ψυχιατρική επιστήμη. Μιλάμε για εκλογικές συνθήκες τόσο ευνοϊκές για την Αριστερά, που δεν θα μπορούσε ούτε στα πιο τρελά της όνειρα να τις φανταστεί. Γιατί λοιπόν διαμαρτύρεται λίγο πριν από τις εκλογές και παίρνει μέρος στο ανόητο αστικό παιχνίδι της εκλογολογίας;
Ακούγαμε με προσοχή την κυρία Παπαρήγα να ζητά ασμένως και επίμονα εκλογές… Τώρα που ήρθε το πλήρωμα του χρόνου μιλά, με το μόνιμα δυσαρεστημένο της ύφος, για «νόθευση της λαϊκής βούλησης». Δηλαδή, τι πρέπει να γίνει για να αποκτήσει η γραμματέας του ΚΚΕ μια κανονική έκφραση στο πρόσωπό της; Πώς να προκηρυχτούν οι εκλογές για να είναι ευχαριστημένη;
Ζητούσε εκλογές και νάτες! Ετοιμοπαράδοτες – με τις ευνοϊκότερες συνθήκες για το ΚΚΕ! Αν τώρα δεν πείσει το εκλογικό σώμα, τότε ίσως πρέπει να κοιτάξει – λέμε τώρα – μήπως και κάνει κάτι λάθος, γιατί δεν μπορεί να βγαίνει συνέχεια ανώριμος ο λαός!… Δεν μπορεί όλα να γίνονται στο όνομα του λαού και, όταν ο λαός αποφασίζει, να γίνεται… ανώριμος. Πρέπει το ΚΚΕ και η υπόλοιπη επαναστατική Αριστερά να αποφασίσουν τι ακριβώς θέλουν. Να τους διορίζουν απ’ ευθείας στην εξουσία; Να επαναλαμβάνονται οι εκλογές μέχρι να αλλάξουν οι συσχετισμοί; Τι ακριβώς ζητούν ώστε να πάψουν να διαμαρτύρονται ακόμα και γιατί το 24ωρο έχει 24 ώρες;
Εν πάση περιπτώσει, η ώρα των εκλογών ήρθε εκπληρώνοντας μια διακαή και επίμονη επιθυμία της Αριστεράς. Μην αρχίσουμε το παιχνίδι ότι – και καλά – επιχειρείται «νόθευση του λαϊκού αισθήματος». Σε αυτές τις εκλογές ψηφίζουν όλοι: όσοι παίρνουν συντάξεις, όσοι δεν παίρνουν, όσοι θέλουν την Ευρώπη κι όσοι δεν τη θέλουν, όσοι προτιμούν δεμένα τα καράβια και όσοι τα θέλουν να εκτελούν δρομολόγια, όσοι ζητούν να γίνονται μαθήματα στα πανεπιστήμια κι όσοι τα προτιμούν σε απεργιακές αγωνιστικές κινητοποιήσεις, όσοι γουστάρουν σε κάθε διαμαρτυρία να ξεθεμελιώνεται η Αθήνα και όσοι δεν γουστάρουν – και δεκάδες ακόμα εκδοχές για τις οποίες καλείται ο κάθε πολίτης να αποφασίσει.
Στις δημοκρατίες, η γνώμη του Άλλου γίνεται (συνήθως) σεβαστή. Αν λοιπόν σε μια περίοδο που σαρώθηκαν όλες οι βεβαιότητες της ελληνικής κοινωνίας, το κατεστημένο μπορεί να νοθεύει την «απροστάτευτη» λαϊκή βούληση, τότε ας αλλάξουμε και τον λαό και τη βούλησή του!
ΥΓ.: Οι δυο - τρεις γιατροί από το Ηράκλειο Κρήτης που αποδείχθηκαν παγκόσμιοι πρωταθλητές στη συνταγογράφηση, αντί να τιμωρηθούν, αναβαθμίστηκαν από τον διευθυντή του τοπικού ΙΚΑ και μετατέθηκαν αναβαθμισμένοι πλέον – για τις υπηρεσίες τους στο Δημόσιο – σε νέα υπηρεσία, όπου θα επιβλέπουν… τις αναπηρικές αιτήσεις. Μην πάει το μυαλό σας στο κακό…
Μάλλον θα φταίει ο Ράιχενμπαχ, ίσως ο Σόιμπλε, πιθανώς η Μέρκελ – κάποιος ξένος δάκτυλος τέλος πάντων!
Το ποντίκι, Παρασκευή, 23 Μαρτίου 2012 (Η νόθευση της λαϊκής βούλησης)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου