Η ρητορική δεινότητα του ανδρός έπρεπε να βρεί ένα αδειάσειστο επιχείρημα που να καταδεικνύει με κατηγορηματικό τρόπο οτι η ηλεκτρονική μορφή ενός αρχείου (συμπαγής δίσκος μνήμης-CD, ράβδο μνήμης-memory stick ή εξωτερικό σκληρό δίσκο-hard memory disc) το οποίο περιέχει τα στρατιωτικά αμυντικά σχέδια της χώρας ή πληροφορίες γιά οικονομικούς εγκληματίες κατά της οικονομίας και της οικονομικής της αυτοδυναμίας και υπόστασης της χώρας, μπορεί να βρίσκεται στην κατοχή ενός υπουργού και να κάνει βόλτες μαζί του στο ΝΑΤΟ, στις οικονομικές επιτροπές της ΕΕ, στους προμηθευτές των Ενόπλων Δυνάμεων, στίς επαφές με τους δανειστές μας, βούκινο δηλαδή.
Επειδή τώρα τελευταία μας έχουν συνηθίσει να τους περνάμε γιά χαζούς οι διάφοροι παπατζήδες, των οποίων το επώνυμο όλως τυχαίως εχει σαν πρώτο συνθετικό το παπα- , θα πρέπει να αποκαταστήσουμε μιά ιστορική ανακρείβεια.
Πριν από πενήντα και πλέον χρόνια στους κεντρικούς δρόμους της Αθήνας, κυρίως γύρω από την Βαρβάκειο αγορά, στήνανε τα "μαγαζάκια" τους οι "παπατζήδες". Πάνω σ' ένα κασόνι έριχνε τον "παπά" συνεπικουρούμενος από τον λεγόμενο "αβανταδόρο", που ως συνεργάτης του παπατζή, πόνταρε χρήμα και "κέρδιζε" τον παπατζή επτά στις δέκα φορές. Τσιμπάγανε τα "ψιμάρια", κατά την προσφιλή έκφραση των παπατζήδων γιά τους "πελάτες" τους και ποντάρανε το χρήμα το οποίο και πήγαινε υπέρ παπατζή. Μόλις "βρώμαγε" η δουλειά και έχανε πολλά κάποιος επαρχιώτης με βαρύ χέρι ή εμφανίζονταν οι μπάτσοι, αναλάμβανε ο τρίτος της παρέας να δημιουργήσει μιά τεχνητή παρεξήγηση, να σπρώξει κάποιον περαστικό "στραβομάρα έχεις" και να τσακωθεί μαζί του, δίνοντας χρόνο στον παπατζή και στον αβανταδόρο να εξαφανιστούν. Αυτός ο τρίτος επονομαζόταν ο "λαμόγιας".
Έψαχνα πολύ καιρό την ευκαιρία να αποκαταστήσω την ιστορική αλήθεια γιά την πραγματική έννοια του "λαμόγιου" και μου την έδωσε η συζήτηση της 17/01 γιά την προανακριτική επιτροπή των "αλλοιώσεων" στην λίστα Λαγκάρντ.
Όταν λοιπόν στριμωχτείς και πρέπει να απολογηθείς, γιατί, εσύ, ενας τόσο έξυπνος πολιτικός δεν είπες στούς φοροφυγάδες, μεγάλους ή μικρούς, ταυτόχρονα ή εστω αμέσως μετά από τους Γερμανούς, Γάλλους, Ισπανούς, "περάστε από την ΔΟΥ σας και δηλώστε ότι δεν έχετε δηλώσει, χωρίς πρόστιμα και παραπομπή στα φορολογικά δικαστήρια και θα φορολογηθείτε σαν να τα δηλώνατε εμπρόθεσμα και νόμιμα" και να διαρρεύσεις συγχρόνως, οτι αν δεν το κάνετε αυτοβούλως θα το κάνουν γιά σας αυτόματα οι Γερμανοί.
Όταν λοιπόν καταλαβαίνεις οτι το επόμενο επιχείρημα του Τσίπρα θα είναι κάτι τέτοιο, απαντάς στο προηγούμενο, στο γιατί κρατούσες το στικάκι κοντά δυό χρόνια στο γραφείο σου. Απαντάς μάλιστα δημιουργώντας μιά παρεξήγηση που φτάνει στα όρια της ομολογίας υπεξαγωγής αμυντικών σχεδίων της χώρας και στο ερώτημα της κατασκοπείας. Αμέσως μετά το ρίχνεις στό χιούμορ και στην έλλειψη χιούμορ του ΣΥΡΙΖΑ. Τραγικό βέβαια λάθος, ειδικά για το συλλογικό χιούμορ του Ελληνικού Λαού να ανέχεται αυτά τα πρόσωπα και την επιχειρηματολογία τους με αποκορύφωμα το μεγαλειώδες "μαζί τα φάγαμε".
Να λοιπόν πιά είναι η έννοια του (πολιτικού) λαμόγιου. Και γιά να μοιράσουμε τους υπόλοιπους ρόλους, στο ρόλο του παπατζή το συνθετικό Παπα είναι εύγλωτο, ενώ στο ρόλο του αβανταδόρου νομίζω οτι ταιριάζουν οι υπόλοιποι της τρόϊκας εσωτερικού.
Ξέχασα όμως τους πελάτες! Μα είναι απλό! Οι πελάτες είναι όπως πάντα όλοι εμείς, μέχρι να αποφασίσουμε να σηκώσουμε το βαρύ μας χέρι και να μη μασήσουμε στους "λαμόγιες".
Υ.Γ. Ξέχασα ακόμη έναν βασικό ρόλο. Αυτόν των μπάτσων! Αυτόν τον ρόλο παίρνουν αυτοδικαίως οι έντιμοι και συνάμα δύσμοιροι Πεπόνης και Μουζακίτης που εκτός από την κόπρο του Αυγείου, έχουν να αντιμετωπίσουν πολλούς "παπατζήδες", πολλούς "αβανταδόρους", και πολλά, πολλά "λαμόγια", μέσα και έξω από την ελληνική επικράτεια.
Υ.Γ.2 Ο Τζούλιαν Ασάνζ, ιδρυτής και διαχειριστής του διαβόητου Wiki Leaks, προσανατολίζεται σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες να προσφύγει στα ελληνικά δικαστήρια κατηγορώντας γιά αθέμιτο ανταγωνισμό αρχηγό κοινοβουλευτικού κόματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου