Από τις κυριακάτικες στήλες, το άρθρο του καθηγητή Κ. Μελά στην σελ. 7 της Εποχής(17/11), με την ανάλυση που κάνει για της δήθεν ‘επιτυχίες’ από την δόση που περιμένουμε και με την διάσταση που δίνει στα αναμενόμενα μεγέθη και στα προσδοκώμενα εντός των επομένων μηνών, είναι από τα πλέον εύστοχα σχόλια των ημερών. Αλλά εξ ίσου καίριο είναι και το άρθρο του τ. υπουργού και καθηγητή Ν. Χριστοδουλάκη, στην σελ. 25 του Βήματος( 17/11) , όπου και προτείνει να προχωρήσουμε χωρίς το ΔΝΤ. Είναι πειστικά τα επιχειρήματα του και θα συμφωνήσω μαζί του, παρ ότι προτείνω κάτι πιο ομαλό(σημ : σταδιακή μετατόπιση χρηματοδότησης και συμβατή με τα καταστατικά τους, σε Ευρωπαική Τράπεζα Επενδύσεων και σε Παγκόσμια Τράπεζα) ως αναγκαίο μεταβατικό πλαίσιο για την έξοδο μας από τα δεσμά της τρόικας ( βλ.Maritimes News και Athens Press, 16/11, ‘ Απαιτείται Νέος Πυλώνας Στήριξης’).
Με προβληματίζει όμως που πολλοί άλλοι επιμένουν σε άρθρα τους, ότι είμαστε στον σωστό δρόμο(!) και χρειάζεται υπομονή, εφαρμογή των μέτρων, συμμόρφωση και αγώνας να αποδείξουμε ότι είμαστε …φερέγγυοι ! Κατ αρχή είναι αστείο να μην κατανοούμε ότι από δω και πέρα, κάθε μήνα η τρόικα θα ελέγχει αν έχουν τηρηθεί τα συμφωνηθέντα μέτρα, όπως ψήφισε πρόσφατα η Ελληνική Βουλή. Αν όχι, τότε η κυβέρνηση έχει αναγκαστικά αποδεχθεί να επιβάλλει «ισοδύναμα» μέτρα περικοπών , κάθε μήνα ! Μην με ρωτήσετε από πού προκύπτει αυτό: κάποιοι αρθρογραφούμε, μπαίνοντας στον κόπο να διαβάσουμε τα ψιλά γράμματα σε Μεσοπρόθεσμο, Μνημόνια και άλλες συμφωνίες που υπογράφουν οι έλληνες πολιτικοί για εμάς( χωρίς εμάς…)
Το πρώτο λοιπόν κριτήριο, βάσει του οποίου θα ελέγχεται η κυβέρνηση κάθε μήνα ,θα είναι τα έσοδα από τις ιδιωτικοποιήσεις. Αν τα έσοδα δεν είναι τα αναμενόμενα θα εισάγονται νέες περικοπές σε δημόσιες δαπάνες, χωρίς να εγγυάται κανείς φυσικά αν αυτό σημαίνει και νέο μαχαίρι σε μισθούς και συντάξεις του δημοσίου, ή σε νέους φόρους ! Τι σημαίνει πρακτικά αυτό άραγε; Μα φυσικά, στο να επιτευχθεί το μείζον ζητούμενο για την τρόικα και την κυβέρνηση: η ελληνική κοινωνία να ‘’συνειδητοποιήσει’’ ότι δήθεν είναι διαχωρισμένη στην ‘παραγωγική’ και στην ‘παρασιτική’ .Δηλαδή, αν για παράδειγμα οι εργαζόμενοι στην ΛΑΡΚΟ ή στον ΟΛΠ αντισταθούν στην ιδιωτικοποίηση των επιχειρήσεων, είτε έχουν άδικο είτε δίκιο, η κυβέρνηση θα τους στοχοποιήσει ως υπεύθυνους για τα νέα μέτρα που θα πλήξουν άδικα τους έντιμους δημόσιους υπαλλήλους και τους παραγωγικούς στον ιδιωτικό τομέα.
‘Αυτοί’ λοιπόν, οι συνδικαλιστές που αντιστέκονται στις ‘μεταρρυθμίσεις’, είναι υπεύθυνοι για ότι έχει συμβεί και κυρίως για ότι πρόκειται να συμβεί( νέες περικοπές στην υγεία , στην παιδεία , στο κοινωνικό κράτος και μάλλον νέα αύξηση φορολογίας).Πρόκειται για συνηθισμένη πλέον τακτική κατασκευής εσωτερικού εχθρού, μια επικίνδυνη τακτική διαίρεσης του κοινωνικού σώματος, χωρίς επαναλαμβάνω να παίρνω το μέρος των συντεχνιών που κερδίζουν εδώ και χρόνια από το κομματικό και αναξιοκρατικό Δημόσιο και της ΔΕΚΟ.
Θα το ξαναπώ πολύ απλά: κλείστε κύριοι που κυβερνάτε τόσα χρόνια, τις μεγάλες πόρτες που ανοίξατε και βάζουν χέρι στο Δημόσιο χρήμα μεγαλο-εργολάβοι και μεγαλο-επιχειρηματίες με απ ευθείας αναθέσεις έργων και φωτογραφικές διατάξεις. Κλείστε πρώτα και άμεσα , την τρύπα στα κονδύλια των ΔΕΚΟ ‘Αναθεωρήσεις’ και ‘ Διαφορές Αναθέσεων ‘ – που σημαίνει αποκλίσεις λόγω καθυστερήσεων από υπερ-τιμολογήσεις, με απ ευθείας αναθέσεις, οπότε και έγιναν ελλειμματικοί οι ισολογισμοί από το 2002( ισολογισμοί σε ευρώ) μέχρι το 2011. Και μετά, κλείστε τα παράθυρα που ανοίξατε πάλι εσείς, με δικούς σας συνδικαλιστές, με τις υπέρογκες αμοιβές, με μισθωτούς σε ΔΕΚΟ που δεν δουλεύουν καθώς και πλεονάζον προσωπικό σε αυτές. Τα λεφτά που έφυγαν από τις πόρτες, είναι 9 με 10 φορές περισσότερα, από αυτά που φεύγουν από τα παράθυρα. Τα νούμερα τα έχουμε πλέον όλοι όσοι ασχολούμαστε με ισολογισμούς ΔΕΚΟ και άλλων κρατικών οργανισμών…
Όποια συντεχνία και αν υποκινεί η τεμπελιά των Ελλήνων, ο ‘αριστερισμός’ των εργαζομένων, το ΚΚΕ , ο ΣΥΡΙΖΑ και όλοι όσοι λέτε ότι φταίνε για τα κακά της χώρας, το Δημόσιο μαστίζεται από την ισχυρότερη συντεχνία εδώ και 35 χρόνια: των εργολάβων των ΔΕΚΟ, των μεγάλων συμβαλλόμενων των κρατικών εταιρειών που υπερ τιμολογούν δουλειές σε απ ευθείας συνεννόηση με υπουργούς και γενικούς γραμματείς και επιτροπές. Ας μην γελιόμαστε: πολλές εταιρείες, δεκάδες στον ιδιωτικό τομέα ,και από αυτές που έχουν λαμβάνειν από το Κράτος, ήταν συμβεβλημένοι με ομάδες κομματικές εντός του Δημοσίου . Οι υπερ-τιμολογήσεις ήταν αποτέλεσμα από ένα πλέγμα συμφερόντων του οποίου ο μικρός παίκτης ,ήταν τελικά οι κομματικά διορισμένοι εργαζόμενοι ή οι συνδικαλιστές . Οι μεγάλοι παίκτες ,ήταν οι εταιρείες που συχνά πυκνά εκτός από δωράκια στις μεγάλες υπογραφές, έπαιρναν στην μισθοδοσία τους, μετά τις συμφωνίες, κάποιους από τους μικρότερους επιτελείς που έβαλαν τις υπογραφές για τις αναθέσεις.
Έλεος, δεν πάνε μόνο στην πολιτική οι συνδικαλιστές, βρίσκουν και αλλού δουλειές μετά το Δημόσιο. Γνωριζόμαστε σε αυτή την μικρή κοινωνία, όλοι…
Ηλίας Καραβόλιας
Ολυμπιάδα, Δευτέρα, 19 Νοεμβρίου 2012 (Κλείστε πρώτα τις Πόρτες και μετά τα Παράθυρα στο Δημόσιο…)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου