Ελλάς Ελλήνων Αστυνομικών

Όσοι Αθηναίοι πολίτες προσπάθησαν σήμερα (17 Νοεμ 2012) να βρεθούν στο κέντρο της πόλης αντελήφθησαν πλήρως, ότι ζούμε πραγματικά σε πρωτόγνωρες συνθήκες.

 

Ολόκληρη η πόλη ζει σε συνθήκες λατινοαμερικάνικης δικτατορίας.

 

Από νωρίς το πρωί διεκόπη κάθε δυνατότητα μετακίνησης στο κέντρο με αποκλεισμό όλων των κεντρικών αρτηριών, αλλά και δευτερευουσών οδών. Οι συγκοινωνίες διακόπηκαν. Οι σταθμοί του μετρό έκλεισαν. Η οποιαδήποτε προσπάθεια μετακίνησης των πολιτών, ακόμα και εντελώς άσχετων με τη προγραμματισμένη πορεία για την επέτειο του Πολυτεχνείου, αποδείχθηκε ένας πραγματικός Γολγοθάς.

 

Και παντού σιδερόφρακτοι αστυνομικοί. Χιλιάδες οι παλληκαράδες ένστολοι χρυσαυγίτες. Παλληκαράδες πίσω από τις ασπίδες τους, τις αντιασφυξιογόνες μάσκες, τα αλεξίσφαιρα… γιλέκα, τις προστατευτικές περικνημίδες, τις επιγονατίδες, με τα γκλόπς, με τα πιστόλια στις θήκες τους έτοιμα να τραβηχτούν όμως σε περίπτωση «ανάγκης», με το «χημικό» εξοπλισμό έτοιμο προς χρήση. Σε παρατάξεις που να προκαλούν το δέος.

 

Σε κάθε γωνία, σε κάθε στενό κατά δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες, έτοιμοι να δείρουν, να ψεκάσουν, να συλλάβουν, να σκοτώσουν αν τους δοθεί η εντολή. Θέαμα τουλάχιστον αποκρουστικό για ευνομούμενες πολιτείες και δη δυτικές κοινοβουλευτικές δημοκρατίες.

 

Όχι, δεν είναι ο φόβος το συναίσθημα που επικρατεί βλέποντας τις ορδές των σιδερόφρακτων κανιβάλων έτοιμες να εφορμήσουν. Δεν είναι η αγανάκτηση που δεν μπορείς να κυκλοφορήσεις ελεύθερα στη πόλη σου. Που στο όνομα τάχα της «ασφάλειας» διακόπτεται κάθε επικοινωνία μεταξύ τμημάτων της ίδιας πόλης και το κέντρο της να παραδίδεται στους ρόμποκοπ πραιτωριανούς του φαύλου καθεστώτος.

 

Είναι η θλίψη για τη κατάντια της χώρας.

 

Μιας χώρας και ενός περήφανου κάποτε λαού, που παραδόθηκε αμαχητί σχεδόν σε μια δράκα τυχοδιωκτών και διεφθαρμένων μέχρι το μεδούλι πολιτικών, που τρέμοντας το λαό μετέρχονται κάθε μέσο για τη παραμονή τους στην εξουσία και μέσω αυτής για τη διασφάλιση της ατιμωρησίας τους. Προσπαθούν να εκφοβίσουν, προσπαθούν να πείσουν ότι αυτοί είναι οι δυνατοί και κάθε αντίσταση σ’ αυτούς είναι ματαιοπονία.

 

Πουλάνε επίσημα και με την πρόφαση της διασφάλισης δήθεν της ομαλής κοινωνικής ζωής και της αποτροπής «εκτρόπων» φτηνό «τσαμπουκά» στους πολίτες, ευθυγραμμισμένο απόλυτα με την ίδια θρασύδειλη λογική των νεοναζί χρυσαυγιτών, που παραμένουν πίσω ως «χρυσές» εφεδρείες.

 

Με το φτηνιάρικο τσαμπουκά και τον τρόμο που προσπαθούν να σπείρουν, αδιαφορούν για την ίδια τη πόλη που αργοπεθαίνει κοινωνικά, οικονομικά, αλλά και για την ίδια τη ζωή των πολιτών. Ηδονίζονται στη σκέψη, ότι αυτοί είναι ασφαλείς πίσω από τους καγκελόφραχτους «πύργους» τους, έχοντας μερικές χιλιάδες λοβοτομημένους πάνοπλους μπράβους να τους προστατεύουν, που για 600 ευρώ μπορούν να σκοτώσουν γιατί όχι και τη μάνα τους ακόμα.

Γιατί αυτοί δεν είναι αστυνομικοί. Είναι οι μπράβοι του γκανγκστερικού καθεστώτος.

Γιατί οι πραγματικοί αστυνομικοί σε μια ευνομούμενη και δημοκρατική χώρα προστατεύουν τους πολίτες από τους παράνομους και τους ληστές. Δεν προστατεύουν τους παράνομους από τους πολίτες.

 

Δεν είναι η πρώτη φορά βέβαια που αντικρίζουμε αυτό το εμετικό θέαμα της αστυνομοκρατούμενης νεκρής πόλης. Αλλά κάθε φορά υπάρχει και κάτι παραπάνω. 

 

Σήμερα 17^ηΝοέμβρη του 2012, τόσο ποσοτικά, όσο και ποιοτικά, η αστυνομοκρατία ξεπέρασε κάθε όριο, ακόμα και για λατινοαμερικάνικου τύπου δικτατορίες. Κάνει ακόμα και εκείνη τη τραγική νύχτα του Νοέμβρη του ’73 να ωχριά σε μηνύματα τρόμου και καταστολής. Κι ας μην υπάρχουν σήμερα νεκροί και τραυματίες, ας μην υπάρχουν τανκς και πυροβόλα όπλα.

 

Υπάρχουν όμως κάπου εκεί, χωρίς πια να κρύβονται οι νέοι Μάλλιοι, οι νέοι Ντερτηλίδες, οι νέοι Καραπαναγιώτηδες, οι νέοι άξιοι συνεχιστές του Μπάμπαλη.

Οι νέοι παλληκαράδες έτοιμοι για όλα.

 

Και ένα κοινοβούλιο, που ακόμα και η συμβουλευτική της χούντας φάνταζε δημοκρατικότερη. Όχι, η χούντα όσο κι αν προσπαθούν οι σύγχρονοι υμνητές της δεν είχε καθαρά χέρια, όπως δεν έχουν ούτε αυτοί. Αλλά οι σύγχρονοι κυβερνήτες αποδεικνύονται αν όχι χειρότεροι, το ίδιο βρώμικοι και με την ίδια φασιστική αντίληψη με εκείνους, που υποτίθεται ανατράπηκαν το ’74. «Σωτήρες» εκείνοι μας έβαλαν στο «γύψο». «Σωτήρες» ετούτοι μας στέλνουν στο τάφο διαλύοντας τη χώρα.

 

Αλλά και κάτι άλλο υπάρχει. Η διάχυτη οσμή της πλήρους απονέκρωσης. Της απονέκρωσης μιας ολόκληρης χώρας και ενός λαού που παραδίδεται στη τεφροδόχο που έφτιαξε περίτεχνα μια διεθνής συμμορία τοκογλύφων, με νεκροθάφτες τους ντόπιους λακέδες της.

 

Και τα κόμματα της Αριστεράς; Αυτά που θα περίμενε κανείς να μπουν μπροστά και να ηγηθούν του Αγώνα για πολιτική και κοινωνική απελευθέρωση;

 

Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε! Κι όταν το καθεστώς δείχνει να παραπαίει, προσφέρουν δεκανίκια! Το λόμπι της δραχμής φταίει, λέει η Αλέκα και δείχνει προς το ΣΥ.ΡΙΖ.Α.. Ευρωπαϊκή λύση ψάχνει ο τελευταίος. Εισπράττει εύσημα η Αλέκα για την υπεύθυνή της στάση. Κι ο Αλέξης επιχαίρει για τις ωριαίες συνεντεύξεις του στο CNN, αφού πήρε πλέον επίσημα το χρίσμα της μόνης εναλλακτικής για τη διάσωση του συστήματος.

 

Και ο λαός μονάχος, προδομένος από τις «φυσικές» του ηγεσίες, να ψάχνει να βρει τρόπους στοιχειώδους άμυνας, έχοντας απέναντί του, όχι μόνο τους διεφθαρμένους πολιτικούς, αλλά και τους ρουφιάνους, τους δολοφόνους και τους βασανιστές της νέας χούντας……

 

Όθων Κουμαρέλλας

Anti-ntp, Κυριακή, 18 Νοεμβρίου 2012 (Ελλάς Ελλήνων Αστυνομικών)