Σήμερα συμμετείχα για τελευταία φορά στην εκτελεστική επιτροπή -επειδή αποχωρώ από το ταμείο.
Γι' αυτό το λόγο θα ήθελα πρώτα να εκφράσω και επισήμως τη μεγάλη μου εκτίμηση για τις αρχές της Σουηδίας, του Ισραήλ και της Δανίας με τις οποίες συνεργάστηκα την τελευταία περίοδο, καθώς και για όλους τους άλλους με τους οποίους συνεργάστηκα παλαιότερα, για τα εξαιρετικά γενναιόδωρα συναισθήματα με τα οποία με περιέβαλαν προσωπικά.
Θέλω όμως με αυτή την ευκαιρία να εξηγήσω και τους λόγους της αποχώρησής μου.
Έπειτα από 20 χρόνια εργασίας, ντρέπομαι που είχα οποιαδήποτε σχέση με το ταμείο.
Και αυτό δεν οφείλεται τόσο στην ανικανότητα η οποία κατεγράφη με την έκθεση την παγκόσμια κρίση και την έκθεση για την επιτήρηση σε σχέση με την κρίση στην ευρωζώνη. Περισσότερο συνδέεται με το γεγονός πως οι σοβαρές δυσκολίες σε σχέση με τις συγκεκριμένε κρίσεις, όπως και άλλες, είχαν εντοπιστεί αρκετά νωρίς, αλλά υποτιμήθηκαν. Με δεδομένη τη μεγάλη περίοδο κυοφορίας και την παρατεταμένη διαδικασία λήψης αποφάσεων σε διεθνές επίπεδο, ώστε να αντιμετωπιστούν αυτές οι δύο παγκόσμιες προκλήσεις, η έγκαιρη και σωστή προειδοποίηση ήταν υψίστης σημασίας. Γι' αυτό τον λόγο, η αποτυχία του ταμείου να προειδοποιήσει εγκαίρως είναι αποτυχία πρώτης τάξης, ακόμα κι αν οι προειδοποιήσεις του δεν λαμβάνονταν υπόψη. Στις συνέπειες αυτές περιλαμβάνονται μεγάλη ταλαιπωρία και κίνδυνος να συμβούν πολύ χειρότερα για πολλούς, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας, την ίδια στιγμή που το δεύτερο αποθεματικό νόμισμα διεθνώς βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού, με το ΔΝΤ τα τελευταία δύο χρόνια να βρίσκεται πίσω από τις εξελίξεις και να επιχειρεί με προσπάθειες της τελευταίας στιγμής να το σώσει.
Επιπλέον, οι παράγοντες που συνδέονται στενά με τις αποτυχίες στις προβλέψεις του ΔΝΤ -η αποφυγή του ρίσκου της ανάλυσης, η απουσία προτεραιοτήτων και οι ευρωπαϊκές προκαταλήψεις- είναι, αν μη τι άλλο, βαθιά ριζωμένοι, παρά τις πρωτοβουλίες που λαμβάνονται για την αντιμετώπισή τους. Αυτό είναι εμφανές όταν συνδεθεί με τις επιλογές για τη θέση του γενικού διευθυντή οι οποίες, κατά την τελευταία δεκαετία, ήταν εμφανώς καταστροφικές. Ακόμα και η σημερινή κάτοχος της θέσης είναι προβληματική, καθώς ούτε το φύλο της ούτε η ακεραιότητά της ούτε ο ενθουσιασμός της μπορούν να αντισταθμίσουν τη θεμελιακή απουσία νομιμότητας της διαδικασίας επιλογής. Σε έναν τόσο ιεραρχικό χώρο όσο το ταμείο, οι επιπτώσεις από αυτές τις επιλογές μεταδίδονται άμεσα στους άλλους που βρίσκονται στην κορυφή της διοίκησης και μέσω των διορισμών, των συμβολαίων καθορισμένου χρόνου και των σχεδιασμών για τη μελλοντική στελέχωση του επιτελείου εμποτίζουν το σύνολο του οργανισμού, υπερκαλύπτοντας οτιδήποτε άλλα. Ένα ανάπηρο ταμείο, θύμα των προβλημάτων που οδήγησαν στις αποτυχημένες προβλέψεις: αυτή είναι η επιλογή της εκτελεστικής επιτροπής. Αν το είχα καταλάβει πριν από 20 χρόνια θα έκανα ακριβώς το ίδιο με αυτό που κάνω σήμερα. Υπάρχουν καλοί και αξιόλογοι άνθρωποι εδώ. Αλλά εγώ προχωράω μπροστά.
Καλύτερα να προσέχετε, ώστε να μη χάσετε και τους υπόλοιπους.
Με εκτίμηση,
Peter Doyle
στέλεχος του ΔΝΤ, υπεύθυνος για τις σχέσεις του με τα ευρωπαϊκά κράτη εκτός ευρωζώνης
TVXS, Τρίτη, 24 Ιουλίου 2012 (Πίτερ Ντόιλ: Nτρέπομαι που είχα οποιαδήποτε σχέση με το ΔΝΤ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου