Με πολύ βιασύνη και προχειρότητα, για να μην υποθέσει κανείς τίποτα άλλο, έσπευσε να αντιμετωπίσει ο υπουργός το θέμα της φορολόγησης των σκαφών αναψυχής. Ετσι τουλάχιστον φάνηκε από την προσπάθεια να περάσει … άρον-άρον την κατάργηση του «φόρου πολυτελείας» που είχε θεσπίσει η κυβέρνηση Παπανδρέου στο πλαίσιο-υποτίθεται-πάταξης της φοροδιαφυγής, με ένα ενιαίο τέλος «πλού και παραμονής» (της πλάκας…)
Φυσικά η τροπολογία απεσύρθη κακήν-κακώς αφού (άκουσον-άκουσον) ούτε η σχετική μελέτη για την δημοσιονομική απόδοση του μέτρου δεν είχε ζητηθεί από το Γενικό Λογιστήριο του κράτους, όπως ορίζει ακόμη και ο Κανονισμός της Βουλής!
Το μόνο λοιπόν που βρήκε να απαντήσει ο κύριος υπουργός είναι ότι, με τον φόρο πολυτελείας που είχε θεσπιστεί στο παρελθόν, αντί προβλεπόμενων εσόδων εκατομμυρίων ευρώ, είχαν εισπραχθεί μόνο μερικές χιλιάδες ευρώ. Η αιτία; Οτι οι κάτοχοι των σκαφών αναψυχής που τα δήλωναν ψευδώς ως επαγγελματικά, τα έπαιρναν και…έφευγαν!
Αντί λοιπόν να στηλιτεύσει το μπαταχτσηλίκι και την αλητεία κάποιων σκαφάτων και να δεί πώς από δώ και μπρός θα εισπράττεται ο φόρος, ο αρμόδιος υπουργός επιχείρησε να δημιουργήσει ένα περιβάλλον…λιγότερο αποτρεπτικό για τους ενδιαφερόμενους.
Λογιστικά δεν είμαι βέβαιος ποιό από τα δύο πλαίσια θα αποδώσει καλύτερα. Στο κυνήγι των εσόδων, ίσως έχει λογική και το… «κάλιο πέντε και στο χέρι…». Από ηθικής πλευράς όμως, η διευκόλυνση των κατόχων θαλαμηγών, σε μία περίοδο που ο μέσος πολίτης στενάζει και κάποιοι άλλοι ψάχνουν στα σκουπίδια, είναι απαράδεκτη και ως σκέψη.
Φόρος πολυτελείας και μάλιστα δυσβάστακτος έπρεπε να επιβάλλεται. Και όχι με μοναδικό κριτήριο το μήκος του σκάφους, αλλά και την ιπποδύναμη των μηχανών. Αυτό το τελευταίο οι αρμόδιοι έπρεπε να το είχαν εξηγήσει στον κύριο υπουργό. Γιατί ποιά είναι η λογική, πείτε μου, να φορολογηθεί ένα απλό τρεχαντήρι 12 μέτρων που καίει πετρέλαιο περισσότερο από ένα δεκάμετρο φουσκωτό με τούρμπο-τζετ μηχανές το οποίο μπορεί να έχει και πολλαπλάσια αξία;
Εν κατακλείδι:
Αυτοί που αντέχουν ακόμη να ξοδεύουν 1-2 χιλιάρικα για καύσιμα προκειμένου να…πεταχτούν μέχρι τις Σπέτσες για αστακομακαρονάδα, αντέχουν να πληρώσουν και τον φόρο, ακόμη και 8μετρο φουσκωτό να έχουν. Ακόμη και τα τζετ σκι έπρεπε να θεωρούνται είδη πολυτελείας, στο βαθμό που παραπέμπουν σε θαλάσσιο…χαβαλέ (διότι περί θαλασσίου…αθλήματος δεν πρόκειται).
Απλά είναι τα πράγματα λοιπόν και απορώ πώς κάποιοι στη κυβέρνηση δεν τα αντιλαμβάνονται. Την ώρα που η κοινωνία βράζει και γονατίζει, κάθε τι που παραπέμπει στην πολυτελή διαβίωση, στις ακριβές συνήθειες και εν γένει στη…διασκέδαση πολυτελείας, πρέπει να φορολογείται αμείλικτα. Και να μην αποτελεί κραυγαλέα περίπτωση φοροδιαφυγής.
Οι πλούσιοι κι οι νεόπλουτοι, ας ζούν όπως γουστάρουν. Όμως κύριε Μουσουρούλη, θα πληρώνουν φόρους! Και όχι…πουρμπουάρ. Γιατί πριν από τα έσοδα το κράτος πρέπει να προστατεύει την ισονομία. Αν αυτή καθημερινά ποδοπατείται, αργά ή γρήγορα, κάποιοι θα πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. Κατανοητό;
Γιώργος Χαρβαλιάς
Antinews, Κυριακή, 23 Σεπτεμβρίου 2012 (Χαβαλές … πολυτελείας)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου