Η κυβέρνηση θεωρούσε αναγκαία την ψήφιση του μεσοπροθέσμου και το ξεπούλημα τους εθνικού πλούτου για να μην αναγκαστεί να προβεί σε παύση πληρωμών μισθών και συντάξεων.
Όμως τον Φεβρουάριο του 2011, υπήρξε πρόταση επίλυσης του «ελληνικού ζητήματος» επειδή ακριβώς αποτελούσε συστημικό κίνδυνο για την ευρωζώνη, που βασίζεται στην επαναγορά ομολόγων από τη δευτερογενή αγορά, μέσω κεφαλαίων από τον το προσωρινό μηχανισμό στήριξης του EFSF. Είναι στην ίδια συνεδρίαση η έγκριση της πρότασης από το Συμβούλιο Κορυφής , που επίσης αποφασίσθηκε, για τον λόγο αυτό η διεύρυνση της κεφαλαιακής βάσης του Ταμείου, στα 400 δις ευρώ, σε ρευστό.
Για την Ελλάδα προβλεπόταν η παραχώρηση 100 δις ευρώ για επαναγορά ομολόγων στη δευτερογενή, που σημαίνει ότι στο επίπεδο του 50% της ονομαστικής τους αξίας που διαπραγματεύονται σήμερα τα ελληνικά ομόλογα, επιτυγχάνεται εκτός της επιμήκυνσης, αυτόματο haircut, που προσεγγίζει τα 100δις ευρώ, ουσιαστικά το 1/3 του συνόλου του χρέους.
Γιατί η κυβέρνηση και το υπουργείο Οικονομικών, επί Παπακωσταντίνου πριν και επί Βενιζέλου σήμερα, δεν βασίζεται στην συγκεκριμένη απόφαση του Συμβουλίου Κορυφής για επαναδιαπραγμάτευση του «ελληνικού ζητήματος»;
Γιατί η αντιπολίτευση τηρεί σιγή ιχθύος στηρίζοντας δια της σιωπής της τις κυβερνητικές αποφάσεις κι ας προσποιείται το αντίθετο;
Newscode, Τετάρτη, 28 Ιουνίου 2011 (Αποκαλύπτουμε το αίσχος!)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου