Η επιλεκτική χρεοκοπία ή η χρεοκοπία με φρου-φρου κι αρώματα είναι χρεοκοπία. Αν ήταν κάτι διαφορετικό δεν θα εμπεριεχόταν ο όρος χρεοκοπία. Θα αποκαλούνταν αλλιώς. Είναι δηλαδή όπως ο καρκίνος. Σε όποια πρόταση και να τον ακούσεις και με όποιο συνθετικό, πρέπει να αρχίσεις να ανησυχείς.
Με την επιλεκτική χρεοκοπία, επιχειρείται να λυθεί το πρόβλημα ρευστότητας του Ελληνικού Δημοσίου, για την περίοδο 2012-2014. Το διάστημα αυτό λήγουν ομόλογα αξίας περίπου 100 δισ. ευρώ, θα πρέπει να πληρωθούν περίπου 40 δισ. ευρώ σε τόκους, ενώ ταυτόχρονα λείπουν και 10-15 δισ. ευρώ για να υποστηριχθούν οι δημόσιες εσωτερικές δαπάνες. Το Ελληνικό Δημόσιο δεν κατάφερε να βγει στις αγορές για να δανειστεί, όπως προβλεπόταν στο αρχικό σχέδιο του Μνημονίου, και έτσι προέκυψε το πρόβλημα ρευστότητας.
Βέβαια εδώ θα θέσω το εύλογο ερώτημα:
Αφού αποδεδειγμένα απέτυχε το Μνημόνιο, γιατί ακολουθήσαμε την ίδια τακτική και υπογράψαμε το μεσοπρόθεσμο το οποίο και αυτό αποτυγχάνει πριν ακόμα εφαρμοστεί; (αλλιώς δεν θα μιλούσαμε για χρεοκοπία έστω και με κοσμητικά επίθετα)
Ας δούμε μια πρώτη ανάλυση του γιατί η επιλεκτική χρεοκοπία είναι χρεοκοπία και γιατί οδηγούμαστε προς αυτή και τη διαφέρει από την ολική χρεοκοπία. (απόσπασμα από την ομιλία του Δ. Καζάκη στη Μυτιλήνη)
Μια άλλη περιγραφή της επιλεκτικής χρεοκοπίας είναι αυτή που δίδεται με την παρακάτω φράση κοινοτικού αξιωματούχου: «Είναι σαν να μπαίνεις στη φυλακή για ένα σκληρό έγκλημα, αλλά να βγαίνεις γρήγορα λόγω καλής διαγωγής».
Ωστόσο, από τη στιγμή που θα «μπεις στη φυλακή», όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοικτά. Πρωταρχικό ρόλο για να βγεις γρήγορα και ομαλά έχει, για ακόμα μία φορά, η στάση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), από το αν δηλαδή θα συνεχίσει να δέχεται ως εγγύηση τα ελληνικά ομόλογα ή όχι.
Καθημερινή, Τετάρτη, 20 Ιουλίου 2011 (Τι σημαίνει «επιλεκτική χρεοκοπία»)
Κοινώς, αν δεν τα δεχθεί ή αποφασίσει κάτι διαφορετικό η κατάσταση της επιλεκτικής χρεοκοπίας μπορεί να παραταθεί επ`αόριστον, στην ουσία σε μόνιμη χρεοκοπία.
Συγκεκριμένα υπάρχουν δύο περιπτώσεις:
Με την επιλεκτική χρεοκοπία, επιχειρείται να λυθεί το πρόβλημα ρευστότητας του Ελληνικού Δημοσίου, για την περίοδο 2012-2014. Το διάστημα αυτό λήγουν ομόλογα αξίας περίπου 100 δισ. ευρώ, θα πρέπει να πληρωθούν περίπου 40 δισ. ευρώ σε τόκους, ενώ ταυτόχρονα λείπουν και 10-15 δισ. ευρώ για να υποστηριχθούν οι δημόσιες εσωτερικές δαπάνες. Το Ελληνικό Δημόσιο δεν κατάφερε να βγει στις αγορές για να δανειστεί, όπως προβλεπόταν στο αρχικό σχέδιο του Μνημονίου, και έτσι προέκυψε το πρόβλημα ρευστότητας.
Βέβαια εδώ θα θέσω το εύλογο ερώτημα:
Αφού αποδεδειγμένα απέτυχε το Μνημόνιο, γιατί ακολουθήσαμε την ίδια τακτική και υπογράψαμε το μεσοπρόθεσμο το οποίο και αυτό αποτυγχάνει πριν ακόμα εφαρμοστεί; (αλλιώς δεν θα μιλούσαμε για χρεοκοπία έστω και με κοσμητικά επίθετα)
Ας δούμε μια πρώτη ανάλυση του γιατί η επιλεκτική χρεοκοπία είναι χρεοκοπία και γιατί οδηγούμαστε προς αυτή και τη διαφέρει από την ολική χρεοκοπία. (απόσπασμα από την ομιλία του Δ. Καζάκη στη Μυτιλήνη)
Μια άλλη περιγραφή της επιλεκτικής χρεοκοπίας είναι αυτή που δίδεται με την παρακάτω φράση κοινοτικού αξιωματούχου: «Είναι σαν να μπαίνεις στη φυλακή για ένα σκληρό έγκλημα, αλλά να βγαίνεις γρήγορα λόγω καλής διαγωγής».
Ωστόσο, από τη στιγμή που θα «μπεις στη φυλακή», όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοικτά. Πρωταρχικό ρόλο για να βγεις γρήγορα και ομαλά έχει, για ακόμα μία φορά, η στάση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), από το αν δηλαδή θα συνεχίσει να δέχεται ως εγγύηση τα ελληνικά ομόλογα ή όχι.
Καθημερινή, Τετάρτη, 20 Ιουλίου 2011 (Τι σημαίνει «επιλεκτική χρεοκοπία»)
Κοινώς, αν δεν τα δεχθεί ή αποφασίσει κάτι διαφορετικό η κατάσταση της επιλεκτικής χρεοκοπίας μπορεί να παραταθεί επ`αόριστον, στην ουσία σε μόνιμη χρεοκοπία.
Συγκεκριμένα υπάρχουν δύο περιπτώσεις:
- Η «επιλεκτική χρεοκοπία» να είναι μικρής διάρκειας. Στην περίπτωση που η Ελλάδα τοποθετηθεί για μικρό χρονικό διάστημα σε αυτήν την κατάσταση (παράδειγμα, για έναν ή δύο μήνες), τότε η ρευστότητα των ελληνικών τραπεζών δεν θα πληγεί σημαντικά και κατ’ επέκταση δεν θα υπάρξουν και σημαντικές επιπτώσεις στην πραγματική οικονομία.
- Η «επιλεκτική χρεοκοπία» να διαρκέσει αρκετά. Δηλαδή, να υπάρξει μία μαζική αθέτηση υποχρεώσεων για δύο χρόνια (2012 - 2013 ή 2013 - 2014). Στην περίπτωση αυτή είναι δεδομένο ότι το κόστος των τραπεζών λόγω της ανεπαρκούς ρευστότητας θα μετακυληθεί στην πραγματική οικονομία. Θα υπάρχουν προβλήματα με τις εισαγωγές της Ελλάδας (δεν θα είναι αρκετές ώστε να καλύπτουν τις ανάγκες για πετρέλαιο, αγαθά κλπ.). Η αγορά θα «στεγνώσει» από κεφάλαια, επιχειρήσεις θα κλείσουν, θέσεις εργασίας θα χαθούν
Η ανάκαμψη της Ελλάδας θα εξαρτάται από δύο παράγοντες:
- Πρώτον, από τα έσοδα του κράτους, που όμως θα είναι πολύ χαμηλά.
- Δεύτερον, από τη χρηματοδοτική στήριξη που θα παράσχουν για το διάστημα αυτό οι χώρες της Ευρωζώνης στην Ελλάδα.
Με λίγα λόγια δεν υπάρχει περίπτωση ανάκαμψης για τρεις βασικούς και σημαντικούς λόγους:
- Διότι ήδη δεν υπάρχει ανάπτυξη, πόσο μάλλον σε κατάσταση επιλεκτικής χρεοκοπίας, οπότε δεν υπάρχει περίπτωση αύξησης των κρατικών εσόδων.
- Ως πότε θα χρηματοδοτούν οι ξένοι την Ελλάδα για να πληρώνει παλαιότερα δάνεια και μέχρι πότε θα μας δίνουν νέα δάνεια για να πληρώσουμε τα παλαιότερα αφού δεν θα υπάρχουν άλλοι πόροι.
- Και το σοβαρότερο, όπως επισημαίνεται από τον Π.Ε. Πετράκη (καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών), πρόβλημα είναι η «μάχη της Ιταλίας» που έρχεται, γεγονός που κάνει τόσο σημαντικές τις λύσεις που θα βρεθούν και για την ελληνική περίπτωση. Ας σκεφτούμε μόνο ότι το ιταλικό χρέος είναι σχεδόν τριπλάσιο από το χρέος της Ελλάδας, της Πορτογαλίας και της Ιρλανδίας, μαζί! Ας σκεφτούμε επίσης ότι οι γερμανικές τράπεζες έχουν στα χαρτοφυλάκιά τους ιταλικά χρέη 120 δισ. ευρώ περίπου! Γι’ αυτό σε ένα βαθμό η καθυστέρηση που παρατηρείται στις αποφάσεις είναι δικαιολογημένη. Εξάλλου, είναι τόσο περίπλοκα όλα αυτά τα θέματα και οι διαπραγματεύσεις, ώστε απαιτείται σημαντικός χρόνος για την ώριμη αντιμετώπισή τους. Δυστυχώς, όμως, η φωτιά διαπερνά την αυλή της Ευρωζώνης και απειλεί τη βασική κατασκευή της.
In, Τρίτη, 19 Ιουλίου 2011 (Τι σημαίνει η «επιλεκτική χρεοκοπία» για την Ελλάδα και την Ευρωπαϊκή Ένωση)
Η επιλεκτική χρεοκοπία έχει εφαρμοστεί και στο παρελθόν σε διάφορες χώρες. Δεκαεννέα επεισόδια αξιολόγησης με τον βαθμό της επιλεκτικής χρεοκοπίας σε δεκαπέντε διαφορετικές χώρες από το 1998 έως και το 2010 καταγράφει πρόσφατη μελέτη της Standard & Poor's. Σύμφωνα με τα στοιχεία του αμερικανικού οίκου, σε δώδεκα από αυτά οι οικονομίες των χωρών αναδύθηκαν με βαθμολογία Β και Β-, δηλαδή ήταν ευάλωτες αλλά είχαν την ικανότητα να ανταποκρίνονται στις υποχρεώσεις τους, ενώ σε έξι με CCC και CCC+ που σημαίνει ότι η εξυπηρέτηση του υπολειπόμενου χρέους τους εξαρτήθηκε από τις οικονομικές συγκυρίες. (βέβαια δεν αναφέρεται ότι οι κατηγορίες CC και CCC χαρακτηρίζονται ως «υψηλού κινδύνου χρεοκοπίας»)
Ως επιλεκτική χρεοκοπία (selective default) με τη μεγαλύτερη διάρκεια εμφανίζεται αυτή της Αργεντινής που άρχισε τον Νοέμβριο του 2001 και διήρκεσε περίπου 54 μήνες. Σχεδόν 22 μήνες κράτησε αυτή στη Ρωσία (από τον Ιανουάριο 1999) και 18 μήνες της Παραγουάης, από τον Φεβρουάριο του 2003. Το μικρότερο χρονικό διάστημα που διήρκεσε επιλεκτική χρεοκοπία ήταν μία ημέρα: η Ινδονησία στις 30 Μαρτίου 1999. Σύντομες λογίζονται επίσης αυτές της Ουρουγουάης (17 ημέρες το 2003), της Τζαμάικας (41 ημέρες το 2010) και της Βενεζουέλας (62 ημέρες το 2005).
Τα Νέα, Σάββατο, 16 Ιουλίου 2011 (Κερδισμένοι από την επιλεκτική χρεοκοπία)
Αυτό όμως που δεν εμφανίζεται στην αναφορά είναι το μέγεθος του χρέους τους (μικρότερο χρέος σημαίνει και πιο εύκολα διαχειρίσιμο) και το πως οι χώρες αυτές βγήκαν από την επιλεκτική χρεοκοπία, δηλαδή βγήκαν ακολουθώντας το πρόγραμμα του ΔΝΤ ή απορρίπτοντάς το τελείως και εφαρμόζοντας δική τους ανεξάρτητη πολιτική π.χ. Αργεντινή, Ρωσία, ...
Επίσης ενώ αναφέρεται ότι η πιστοληπτική τους ικανότητα έγινε CCC, CCC+ ακόμα και Β, δεν υπάρχουν στοιχεία για το ύψος των οφειλών τους σε σύγκριση με πριν και το μέρος τους εθνικού πλούτου τους ή της δημόσιας περιουσίας τους που απωλέσθηκε. Δηλαδή μετά την ανάδυσή τους χρωστούσαν λιγότερα ή περισσότερα από πριν, και πόσο μέρος της χώρας τους εξακολουθούσε να είναι δικό τους (εάν ακολούθησαν τις υποδείξεις του ΔΝΤ και δεν πήραν τον έλεγχο στα χέρια τους)
Ως επιλεκτική χρεοκοπία (selective default) με τη μεγαλύτερη διάρκεια εμφανίζεται αυτή της Αργεντινής που άρχισε τον Νοέμβριο του 2001 και διήρκεσε περίπου 54 μήνες. Σχεδόν 22 μήνες κράτησε αυτή στη Ρωσία (από τον Ιανουάριο 1999) και 18 μήνες της Παραγουάης, από τον Φεβρουάριο του 2003. Το μικρότερο χρονικό διάστημα που διήρκεσε επιλεκτική χρεοκοπία ήταν μία ημέρα: η Ινδονησία στις 30 Μαρτίου 1999. Σύντομες λογίζονται επίσης αυτές της Ουρουγουάης (17 ημέρες το 2003), της Τζαμάικας (41 ημέρες το 2010) και της Βενεζουέλας (62 ημέρες το 2005).
Τα Νέα, Σάββατο, 16 Ιουλίου 2011 (Κερδισμένοι από την επιλεκτική χρεοκοπία)
Αυτό όμως που δεν εμφανίζεται στην αναφορά είναι το μέγεθος του χρέους τους (μικρότερο χρέος σημαίνει και πιο εύκολα διαχειρίσιμο) και το πως οι χώρες αυτές βγήκαν από την επιλεκτική χρεοκοπία, δηλαδή βγήκαν ακολουθώντας το πρόγραμμα του ΔΝΤ ή απορρίπτοντάς το τελείως και εφαρμόζοντας δική τους ανεξάρτητη πολιτική π.χ. Αργεντινή, Ρωσία, ...
Επίσης ενώ αναφέρεται ότι η πιστοληπτική τους ικανότητα έγινε CCC, CCC+ ακόμα και Β, δεν υπάρχουν στοιχεία για το ύψος των οφειλών τους σε σύγκριση με πριν και το μέρος τους εθνικού πλούτου τους ή της δημόσιας περιουσίας τους που απωλέσθηκε. Δηλαδή μετά την ανάδυσή τους χρωστούσαν λιγότερα ή περισσότερα από πριν, και πόσο μέρος της χώρας τους εξακολουθούσε να είναι δικό τους (εάν ακολούθησαν τις υποδείξεις του ΔΝΤ και δεν πήραν τον έλεγχο στα χέρια τους)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου