Τελικά όποιος δεν γνωρίζει ιστορία είναι καταδικασμένος να επαναλαμβάνει τα ίδια λάθη. Ας θυμηθούμε όμως τι συνέβει τότε (1893) και ας το συγκρίνουμε με το τι συμβαίνει σήμερα (2011) για να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας.
Ο Τρικούπης, όπως οι Παπανδρέου-Παπακωνσταντίνου, θεώρησε ότι το πρωταρχικό ήταν ο ισοζυγισμένος προϋπολογισμός(το έλλειμμα τότε ήταν 17 εκατομμύρια) που σήμαινε οικονομίες και νέους φόρους. Προτάσσοντας τα έσοδα από τους φόρους, ζήτησε δάνειο από Άγγλους χρηματιστές, που έστειλαν τον Εδουάρδο Λω να εξετάσει τα οικονομικά της Ελλάδας.
Ο Κ. Καραπάνος έδωσε «την πρώτη μαχαιριά» στην οικονομική πολιτική του Τρικούπη καθώς παρουσίασε την Ελλάδα σε συνέδριο επιχειρηματιών στο Παρίσι ως χρεοκοπημένη χώρα. Είπε ακριβώς ότι ο Παπακωνσταντίνου που γυρνούσε στα διεθνή μέσα ενημέρωσης και μιλούσε για Τιτανικό, διογκώνοντας σκόπιμα το έλλειμμα.
Τελικά, τα κρατικά ταμεία παρέμεναν άδεια καθώς τα έσοδα από τους φόρους δεν ήταν τα αναμενόμενα(ό,τι συμβαίνει και σήμερα). Η κατάσταση επιδεινώθηκε από την κρίση της σταφίδας, ενώ η τιμή της δραχμής έπεφτε συνεχώς και ο πληθωρισμός ανέβαινε.
Ο Τρικούπης κατάφερε να λάβει από τους Άγγλους ένα πολύ μικρότερο δάνειο από το αρχικό, αλλά ο βασιλιάς Γεώργιος αρνιόταν την κύρωση και κωλυσιεργούσε γιατί ήθελε οι Άγγλοι χρηματιστές να πουλήσουν τα δικά του χρεόγραφα και η κατρακύλα συνεχίστηκε και όσοι είχαν μετοχές έχασαν τα λεφτά τους. (Μήπως και οι δικοί μας πολιτικοί έχουν επενδύσει σε ελληνικά ομόλογα, CDO ἠ CDS και δεν τους συμφέρει κάτι αντίστοιχο;)
Η τότε τρόικα ήταν το συμβούλιο της εταιρίας των Μονοπωλίων στο οποίο συμμετείχαν, προκειμένου να ελέγχουν, και οι ξένοι δανειστές με αντιπροσώπους τους. Ο συμβιβασμός όμως δεν προχώρησε γιατί ο Τρικούπης διαφώνησε με τους δανειστές για το ύψος του τόκου(το spread, όπως θα λέγαμε σήμερα). Οι αναλογίες είναι απίστευτες, ως εάν το σύστημα να λειτουργεί ακόμα με τον ίδιο τρόπο.
Γ.Χ.Παπασωτηρίου, Τετάρτη, 6 Οκτωβρίου 2010 (Πτώχευση 1893, πτώχευση 2013)
Ο Τρικούπης, όπως οι Παπανδρέου-Παπακωνσταντίνου, θεώρησε ότι το πρωταρχικό ήταν ο ισοζυγισμένος προϋπολογισμός(το έλλειμμα τότε ήταν 17 εκατομμύρια) που σήμαινε οικονομίες και νέους φόρους. Προτάσσοντας τα έσοδα από τους φόρους, ζήτησε δάνειο από Άγγλους χρηματιστές, που έστειλαν τον Εδουάρδο Λω να εξετάσει τα οικονομικά της Ελλάδας.
Ο Κ. Καραπάνος έδωσε «την πρώτη μαχαιριά» στην οικονομική πολιτική του Τρικούπη καθώς παρουσίασε την Ελλάδα σε συνέδριο επιχειρηματιών στο Παρίσι ως χρεοκοπημένη χώρα. Είπε ακριβώς ότι ο Παπακωνσταντίνου που γυρνούσε στα διεθνή μέσα ενημέρωσης και μιλούσε για Τιτανικό, διογκώνοντας σκόπιμα το έλλειμμα.
Τελικά, τα κρατικά ταμεία παρέμεναν άδεια καθώς τα έσοδα από τους φόρους δεν ήταν τα αναμενόμενα(ό,τι συμβαίνει και σήμερα). Η κατάσταση επιδεινώθηκε από την κρίση της σταφίδας, ενώ η τιμή της δραχμής έπεφτε συνεχώς και ο πληθωρισμός ανέβαινε.
Ο Τρικούπης κατάφερε να λάβει από τους Άγγλους ένα πολύ μικρότερο δάνειο από το αρχικό, αλλά ο βασιλιάς Γεώργιος αρνιόταν την κύρωση και κωλυσιεργούσε γιατί ήθελε οι Άγγλοι χρηματιστές να πουλήσουν τα δικά του χρεόγραφα και η κατρακύλα συνεχίστηκε και όσοι είχαν μετοχές έχασαν τα λεφτά τους. (Μήπως και οι δικοί μας πολιτικοί έχουν επενδύσει σε ελληνικά ομόλογα, CDO ἠ CDS και δεν τους συμφέρει κάτι αντίστοιχο;)
Η τότε τρόικα ήταν το συμβούλιο της εταιρίας των Μονοπωλίων στο οποίο συμμετείχαν, προκειμένου να ελέγχουν, και οι ξένοι δανειστές με αντιπροσώπους τους. Ο συμβιβασμός όμως δεν προχώρησε γιατί ο Τρικούπης διαφώνησε με τους δανειστές για το ύψος του τόκου(το spread, όπως θα λέγαμε σήμερα). Οι αναλογίες είναι απίστευτες, ως εάν το σύστημα να λειτουργεί ακόμα με τον ίδιο τρόπο.
Γ.Χ.Παπασωτηρίου, Τετάρτη, 6 Οκτωβρίου 2010 (Πτώχευση 1893, πτώχευση 2013)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου