Τα φαινόμενα είναι αυτά που λέει η λέξη, δηλαδή αυτά που «φαίνονται».
Φαινομενικά.
Τώρα βέβαια, «χωριό που φαίνεται κολαούζο δεν θέλει», όπως λέει και η λαϊκή ρήσις.
Κάποια πράγματα είναι ηλίου φαεινότερα. Δεν τα αμφισβητεί κανείς.
Έτσι άρχισαν όλα. Η εκστρατεία της καλής εφημερίδας ήταν το
εναρκτήριο λάκτισμα. Μετά από πενήντα πέντε συναπτά έτη η μηχανοργάνωση και
τα "κοbιούτερς" έλυσαν το πρόβλημα κι έτσι οι πολίτες
δεν παθαίνουν πλέον "έλκος στομάχου" (γιατί έχουν ανακαλυφθεί στο
μεταξύ ένα σωρό άλλες παθήσεις πιο πιασάρικες και ιατρικώς πιο προσοδοφόρες).
Φαινομενικά.
Τώρα βέβαια, «χωριό που φαίνεται κολαούζο δεν θέλει», όπως λέει και η λαϊκή ρήσις.
Κάποια πράγματα είναι ηλίου φαεινότερα. Δεν τα αμφισβητεί κανείς.
Ακρόπολις 9.6.1957
Εμπρός 25.1.1953
Κι επειδή δεν υπήρχε άλλη λύσις, όπερ και εγένετο. Το ΕΣΥ ήρθε
αργότερα μεν, αλλά μέχρι κι ο Ομπάμα το ζήλεψε και μας αντιγράφει πλέον ασύστολα.
Αθηναϊκή 10.7.1965
Μέχρι δηλαδή το 1968 το μετρό θα ήταν έτοιμο, αν μετράμε καλά.
Ας δούμε τι έγινε το 1968.
Ελεύθερος Κόσμος 22.12.1968
Η χρήση του ενεστώτος σημαίνει μια πράξη που εξελίσσεται στο
παρόν, έτσι δεν είναι; Για να δούμε.
Απογευματινή 6.1.1970
Ακρόπολις 2.9.1972
Απογευματινή 8.5.1973
Βέβαια χούντα ήταν τότε, ό,τι ήθελε έλεγε. Ελθούσης της δημοκρατίας
κάθε κατεργάρης πήγε στον πάγκο του.
Ακρόπολις 29.3.1975
Βραδυνή 14.8.1976
.
Βραδυνή 4.12.1979
Εντάξει ντε, πέρασαν μερικά χρονάκια παραπάνω, αλλά σημασία
έχει ότι έγινε το Μετρό. Έτσι δεν είναι; Κάτι σταθμούληδες έχουνε μείνει ακόμα,
δηλαδή έτοιμοι είναι, αλλά δεν τους ανοίγουν γιατί το όνομα Siemens είναι κακιά
λέξη...
Απογευματινή 26.8.1968 & 11.4.1973 αντίστοιχα.
Απογευματινή 24.4.1969
Είπαμε όμως, χούντα ήταν τότε, ό,τι ήθελε έλεγε. Ποιος τολμούσε
να την ελέγξει;
Ακρόπολις 15.5.1973. Ναι καλέ, η Αττική Οδός είναι. Θα αρχίσει
λέει να κατασκευάζεται το 1974...
Βραδυνή 18.2.1965. Δεν θα το χαλάσουμε τώρα για το αν είναι
γέφυρα ή σήραγγα. Σημασία έχει το "συντόμως"
Απογευματινή 3.12.1974 & Βραδυνή 26.6.1979
Ακρόπολις 12.7.1978. Αφού το εδήλωσεν ο πρωθυπουργός...
Απογευματινή 28.6.1969. Ουδέν σχόλιον.
Έθνος 6.5.1955 & Ακρόπολις 17.6.1976. Μέσα σε μια εικοασετία,
ένα μεγαλόπνοο έργο επερατώθη.
Ακρόπολις 18.7.1947. Ναι, έχουν περάσει εξήντα πέντε
χρόνια. Αλλά αυτοί οι κερατάδες οι Φράγκοι (ουστ!) δεν μας δίνουν συμπληρωματική
βοήθεια και πρέπει να διαπραγματευόμαστε αυτές τις ρημάδες τις "δόσεις"...
Ύστερα από όλα αυτά τα μεγαλειώδη γιατί αγανακτείτε; Γιατί
διαμαρτύρεστε; Γιατί νιώθετε ανασφάλεια για το μέλλον; Μήπως είστε λιγουλάκι
αχάριστοι; Για σκεφτείτε το λίγο.
Ίσως παρηγορηθείτε με τη σκέψη ότι ακόμα και πριν από μισό
αιώνα plus υπήρχαν αντίστοιχοι ανικανοποίητοι και "αγανακτισμένοι"
σαν και σας, που ξεσηκώνονταν απο τους οργίλους κήνσορες των (τότε) ΜΜΕ
Έθνος 8.7.1952
Το "αργά" βέβαια είναι κάτι σχετικό. Η συντριπτική
πλειονότητα αυτών που διάβασαν το ανωτέρω δημοσίευμα στο Έθνος του
1952 είναι σήμερα στα θυμαράκια. Είτε έχοντας αντιδράσει, είτε όχι.
Θανάσης Βέμπος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου