Frankfurter Allgemeine.Ο χειρότερος εφιάλτης ενός θεραπευτή στα Ελληνικά νοσοκομεία

Μια κοινωνία βυθίζεται στην άβυσσο.

Ο χειρότερος εφιάλτης ενός θεραπευτή

Ένας Γερμανός τραυματιοθεραπευτής ταξιδεύει στην Ελλάδα. Αυτό που βλέπει εκεί ξεπερνά τους χειρότερους φόβους του. Η Ελληνική κοινωνία καταρρέει κάτω από την πίεση της κρίσης. (Απόσπασμα).

Το Τραύμα είναι η δουλειά του Georg Pieper. Κάθε φορά που μια καταστροφή χτυπήσει την Γερμανία, ο Τραυματιολόγος είναι επί τόπου. Μετά τις επιθέσεις στο Όσλο και την Utøya, ο Pieper ταξίδεψε στην Νορβηγία και επόπτευε τους συναδέλφους του εκεί. Ξέρει τι σημαίνει να κάνεις μια προσεκτική μελέτη και να μετράς την έκταση μιας καταστροφής.

Τον Οκτώβριο ο Pieper, πέρασε λίγες μέρες στην Αθήνα, όπου παρέδιδε συνεχή μαθήματα επαγγελματικής εκπαίδευσης για ψυχιάτρους, ψυχολόγους, γιατρούς, για την θεραπεία τραυμάτων. Παρά το γεγονός ότι ο ίδιος είχε προετοιμαστεί για ορισμένα σοκ, η πραγματικότητα ήταν ακόμα χειρότερη από την ζοφερή εικόνα που περίμενε να αντικρύσει.

Για τους Γερμανούς οι οποίοι παρακολουθούν τις ειδήσεις, η κρίση είναι πολύ απόμακρη. Πρώτα απ' όλα, μας προσβάλλει στην ακοή, με όρους όπως «ταμείο διάσωσης» ή «τρύπες δισεκατομμυρίων ευρώ". Αντί να κατανοήσουμε το παγκόσμιο πλαίσιο, βλέπουμε την Άνγκελα Μέρκελ στο Βερολίνο, στις Βρυξέλλες ή κάπου αλλού, να βγαίνει από σκούρες λιμουζίνες με μια σοβαρή έκφραση στο πρόσωπό της.

Εμείς δεν μαθαίνουμε όλη την αλήθεια, ούτε για την Ελλάδα ούτε για την Γερμανία, ούτε για την Ευρώπη. Ο Pieper αποκαλεί το τι συμβαίνει μπροστά στα μάτια μας, ως μια «τεράστια προσπάθεια μετατόπισης."  Συγκεκριμένα, ο μηχανισμός άμυνας των πολιτικών, λειτουργεί υπέροχα.

Τον Οκτώβριο του 2012 είδε μια Ελλάδα, όπου ετοιμόγεννες γυναίκες έτρεχαν από νοσοκομείο σε νοσοκομείο παρακαλώντας, αλλά επειδή δεν είχαν ούτε ασφάλιση, ούτε αρκετά χρήματα, κανείς δεν ήθελε να τις βοηθήσει να φέρουν το παιδί τους στον κόσμο. Σε ένα προάστιο της Αθήνας, ανθρώποι που άνηκαν μέχρι πρόσφατα στην μεσαία τάξη, μάζευαν φρούτα και υπολείμματα λαχανικών από τον δρόμο.

Ένας γέρος είπε ότι δεν μπορούσε πλέον να αντέξει οικονομικά να παίρνει το φάρμακο για την κατάσταση της καρδιάς του. Η σύνταξη του είχε μειωθεί κατά το ήμισυ. Είχε εργαστεί για περισσότερα από σαράντα χρόνια και νόμιζε ότι τα είχε κάνει όλα σωστά. Τώρα δεν καταλαβαίνει πλέον τον κόσμο.

Οι άνθρωποι που πάνε σε ένα νοσοκομείο πρέπει να φέρουν τα δικά τους κλινοσκεπάσματα, ακόμα και την τροφή τους. Δεδομένου ότι το προσωπικό καθαριότητας απολύθηκε, οι γιατροί και οι νοσηλευτές, οι οποίοι δεν έχουν πληρωθεί εδώ και μήνες, έχουν αναλάβει τον καθαρισμό στις πτέρυγες. Δεν υπάρχουν αρκετά γάντια μιας χρήσης και καθετήρες, ενώ η ΕΕ προειδοποιεί για τον κίνδυνο εξάπλωσης των λοιμωδών νοσημάτων.

Ολόκληρες πολυκατοικίες  δεν έχουν εν τω μεταξύ αποθεματικό πετρελαίου, λόγω έλλειψης χρημάτων. Την άνοιξη, ένας 77χρονος αυτοπυροβολήθηκε μπροστά από το Κοινοβούλιο στην Αθήνα. Λίγο πριν από την πράξη του, λέγεται ότι φώναξε: "Με αυτόν τον τρόπο θα αφήσω τα παιδιά μου χωρίς χρέη." Τα τελευταία τρία χρόνια το ποσοστό αυτοκτονιών στην Ελλάδα έχει διπλασιαστεί.

Ανεμοστρόβιλος απελπισίας

Το τραύμα είναι ένα γεγονός που κλονίζει τον κόσμο του ατόμου από τα θεμέλιά του. Η εμπειρία είναι τόσο μεγάλη ώστε να τραβάει το θύμα σε μια δίνη απόλυτης αδυναμίας. Μόνο ένας κυνικός μιλώντας για την Ελλάδα μιλάει για «κοινωνική παρακμή" . Αυτό που βιώνουμε τώρα είναι ένα συλλογικό τραύμα.

"Οι Έλληνες άνδρες έχουν ιδιαίτερα πληγεί από την κρίση», λέει ο Pieper. Πολύ περισσότερο από οτι οι γυναίκες, οι άνδρες αντλούν την ταυτότητά τους από την εργασία τους - με άλλα λόγια, με την αξία τους στην αγορά εργασίας. Αλλά η αξία στην αγορά, στην συντριπτική τους πλειοψηφία συνεχίζει να μειώνεται. Αυτό είναι επίσης μια επίθεση στο ανδρισμό τους. Ψυχικές ασθένειες, όπως η κατάθλιψη, εξαπλώνονται σαν επιδημία σε όλη την Ελλάδα. Κανέναν δεν πρέπει να εκπλήσσει το γεγονός ότι τα τρία τέταρτα των αυτοκτονιών, γίνονται απο άνδρες.

Δεν χρειάζεται κάποιος να είναι ούτε απαισιόδοξος ή ειδικός για να αντιληφθεί τι σημαίνει αυτό για τις κοινωνικές σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων και για τους δεσμούς που κρατούν μαζί την ελληνική κοινωνία.

Ο θυμός για ένα διεφθαρμένο και διεστραμμένο εγχώριο σύστημα και για το διεθνές πολιτικό σύστημα που ξοδεύει τα χρήματα των δόσεων της ενίσχυσης για τη διάσωση των τραπεζών, αλλά όχι για να σώσει τους ανθρώπους, είναι τρομερός. Και αυτός αυξάνεται. Οι άνδρες φένουν αυτή την οργή στο σπίτι και στις οικογένειές τους, ενώ οι γιοί τους, την φέρνουν στους δρόμους. Ο αριθμός των βίαιων συμμοριών, που επιτίθενται στις μειονότητες, αυξάνεται.

Αυτός ήταν και ο λόγος που τον Νοέμβριο οι Ηνωμένες Πολιτείες εξέδωσαν προειδοποίηση για τα ταξίδια στην Ελλάδα, συμβουλεύοντας ότι οι άνθρωποι με σκούρο δέρμα ήταν ιδιαίτερα ευάλωτοι. Αυτό, λέει ο Pieper, τον συγκλόνισε,ότι δηλαδή, μια τέτοια προειδοποίηση θα πρέπει να εκδίδεται για μια χώρα όπως η Ελλάδα, η οποία θεωρεί τον εαυτό της ως μια φιλόξενη χώρα.

Κοινωνική κατάρρευση

Ακόμη και το πιο καταστροφικό χτύπημα, μπορεί να μην είναι ικανό να ρίξει κάτω ένα άτομο, λέει ο Pieper, επειδή ο καθένας από εμάς έχει μια τεράστια θέληση να επιβιώσει. Αυτά είναι τα καλά νέα.Τα κακά νέα είναι ότι ένα κοινωνικό δίχτυ ασφαλείας χρειάζεται μια λειτουργική κοινωνία. Το πόση δύναμη μπορεί να δείξει μια κοινωνία,  φάνηκε στην Utøya. Όλη η  Νορβηγία στάθηκε πίσω από τα θύματα της σφαγής, σαν κάποιος να είχε χτυπήσε μια καμπάνα αλληλεγγύης σε ολόκληρη τη χώρα.

Στην Ελλάδα η λειτουργική κοινωνία έχει υπονομευθεί για τόσο πολύ καιρό που τελικά κατέρρευσε: η κρίση έχει εξαλειψει το κράτος πρόνοιας. "Σε αυτές τις δραματικές καταστάσεις», λέει ο Pieper, "ο άνθρωπος μετατρέπεται σε ένα είδος αρπακτικού." Η καθαρή ανάγκη τον οδηγεί να αποτινάξει τον ορθολογισμό του και ο εγωισμός εκτοπίζει την αλληλεγγύη.

 Πριν από λίγες ημέρες η οργάνωση Transparency International δημοσίευσε τον Δείκτη Διαφθοράς. Η Ελλάδα κατέχει την τελευταια θέση στην κατάταξη της ΕΕ, ενώ είναι σώμα με σώμα με την Κολομβία και το Τζιμπουτί. Ειδήσεις όπως αυτή, είναι καθαρό δηλητήριο.

Ο Georg Pieper λέει, «Αναρωτιέμαι πόσο περισσότερο αυτή η κοινωνία μπορεί να αντέξει. πριν εκραγεί.» Η Ελλάδα βρίσκεται στο χείλος του εμφυλίου πολέμου. Αυτό μας επηρεάζει όλους.

Lefteria, Τετάρτη, 19 Δεκεμβρίου 2012 (Frankfurter Allgemeine.Ο χειρότερος εφιάλτης ενός θεραπευτή στα Ελληνικά νοσοκομεία)