Το ξεπούλημα ως επένδυση

Επισήμως η Κίνα παραμένει κομμουνιστική μέσα σε έναν καπιταλιστικό κόσμο. Θεωρητικά θα έπρεπε να είχαμε έναν καινούργιο ψυχρό πόλεμο, όπως την εποχή της παντοδυναμίας της ΕΣΣΔ. Αλλά δεν το βλέπουμε αυτό. Δεν υπάρχει ολιγάρχης ή πολυεθνική που να μην είναι ερωτευμένος με την Κίνα και να μην επενδύει σε αυτήν. Οπότε κάθε λογικός άνθρωπος διερωτάται: «Ή ο κόσμος ολόκληρος έγινε κομμουνιστικός και δεν το καταλάβαμε ή η Κίνα είναι μια επιθετική καπιταλιστική υπερδύναμη». Αν κρίνουμε μόνον από τους δισεκατομμυριούχους που διαθέτει -ανάμεσά τους και η εγγονή του Μάο- και τα πολλά εκατομμύρια των φτωχών Κινέζων που αναγκάζονται να μεταναστεύουν διαρκώς, είτε εντός της Κίνας είτε εκτός -ακόμα και στην Ελλάδα έρχονται- τότε όλες οι θεωρίες του Μάο περί ισότητας μοιάζουν με γκροτέσκα φάρσα.


Η Κίνα έχει ένα σοβαρό πλεονέκτημα σε σχέση με τις άλλες καπιταλιστικές χώρες. Είναι μια απόλυτη δικτατορία, συγκρίσιμη μόνο με τους ολοκληρωτισμούς του εικοστού αιώνα. Και έχει παραπάνω θανατικές εκτελέσεις από τις ΗΠΑ. Οι εκτελεσμένοι είναι μια μακάβρια επένδυση. Οπως κατήγγειλε αξιωματούχος που κατέφυγε στη Δύση, οι μελλοθάνατοι δεν εκτελούνται ακαριαίως, αλλά τραυματίζονται σε μη ζωτικά όργανα. Εν συνεχεία μεταφέρονται σε ειδικά νοσοκομεία, όπου αφαιρούνται τα όργανα, συσκευάζονται και εξάγονται.

Ολοι ξέραμε πως η Κίνα έχει μεγάλη γκάμα εξαγωγών. Αλλά κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ένα τέτοιο σαδιστικό εμπόριο. Και όμως, δεν έχει υποστεί καμία κύρωση παρά τις διαμαρτυρίες των οργανώσεων για τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Η Κίνα, όπως και κάθε άλλη υπερδύναμη, ενδιαφέρεται να εδραιώσει τα συμφέροντά της παγκοσμίως. Σε αντίθεση με τις άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, δεν το κάνει με πόλεμο και κατακτήσεις, εξάλλου δεν υπάρχει τέτοια παράδοση στην ιστορία της, αλλά το πραγματοποιεί με δύο τρόπους: με αγορές και με δάνεια. Χώρες που είναι χρεωμένες πουλούν τις πλουτοπαραγωγικές πηγές τους μπιρ παρά, για να καλύψουν τις τρέχουσες ανάγκες τους αδιαφορώντας για το μέλλον. Διεφθαρμένοι πολιτικοί που ενδιαφέρονται μόνο για τη μίζα τους, δεν βάζουν ποτέ το ερώτημα: «Αφού ο ξένος επενδυτής βρίσκει κερδοφόρα μια δημόσια επιχείρηση και την αγοράζει, γιατί να μην την κρατήσουμε εμείς και τα κέρδη της να πάνε για το κοινό καλό;». Αλλά δεν τους νοιάζει αυτό. Τους ενδιαφέρει η ανάπτυξη της φτώχειας και της εξαθλίωσης, γιατί έτσι πέφτει η αξία της εργατικής δύναμης. Οι Κινέζοι έχουν αγοράσει τεράστιες εκτάσεις εύφορης γης στην Αφρική, επενδύοντας σε αυτό που λέμε «αρπαγή γης». Και αυτό σημαίνει εξαφάνιση της μικρής αγροτικής παραγωγής που τροφοδοτούσε τις τοπικές κοινωνίες προς όφελος των μονοπωλίων που ενδιαφέρονται μόνο για το κέρδος.

Και σε αυτή τη βάση επιλέγουν τις καλλιέργειες. Αν τα κτηνοτροφικά προϊόντα ή τα βιοκαύσιμα έχουν μεγαλύτερο κέρδος, άσ” τον κόσμο να ψοφήσει από την πείνα. Σήμερα σχεδόν ολόκληρη η Αφρική έχει «κινεζοποιηθεί».

Η άλλη μέθοδος είναι ο δανεισμός. Χώρες της Λατινικής Αμερικής που δανείστηκαν από την Κίνα έχουν υποθηκεύσει τις πλουτοπαραγωγικές πηγές τους. Το Εκουαδόρ, για παράδειγμα, θα αποψιλώσει τρεις χιλιάδες εκτάρια παρθένου τροπικού δάσους, για να εγκατασταθούν εκεί οι κινεζικές πετρελαϊκές εταιρείες, εξοργίζοντας τους ιθαγενείς πληθυσμούς που θα εξοριστούν βιαίως από τη γη τους. Το ίδιο θα γίνει σε Βενεζουέλα, Βραζιλία και Αργεντινή που είχαν υποθηκεύσει τις πρώτες ύλες τους στην Κίνα. Σαμαρείτης δανειστής δεν υπάρχει. Οι Σάιλοκ όλου του κόσμου έχουν ενωθεί.

Υπάρχει ακόμα ένας μύθος για εξαγωγές προϊόντων στην Κίνα. Ακούμε συχνά-πυκνά πως οι Κινέζοι έχουν τρελαθεί με το ελληνικό λάδι και τα κρασιά μας. Και αυτό θα δώσει ώθηση στην οικονομία μας. Αυτό βέβαια είναι ένα χοντρό ψέμα για να καλύψει ένα ακόμα ξεπούλημα μιας ακόμα πλουτοπαραγωγικής πηγής. Αν αρέσουν αυτά τα προϊόντα στους Κινέζους, τότε αυτοί θα αγοράσουν τους ελαιώνες και τους αμπελώνες μας και εμείς θα εισάγουμε ελληνικά προϊόντα από την Κίνα. Υπερβολικό; Στους Κινέζους άρεσαν και τα εκλεκτά γαλλικά κρασιά από τους διάσημους αμπελώνες της νότιας Γαλλίας. Περίπου τα μισά από τα επώνυμα γαλλικά κρασιά βρίσκονται σήμερα στα χέρια των Κινέζων. Οι Γάλλοι μιλούν για πολιτιστική καταστροφή. Αλλά δεν έκαναν τίποτα. Η αδράνεια είναι η καλύτερη βοήθεια για τους άρπαγες.
Εφημερίδα των συντακτών, Κυριακή, 26 Μαΐου 2013 (Το ξεπούλημα ως επένδυση)