Προεκλογική πραγματικότητα και διαχείριση του φόβου

"Οι άνθρωποι ποτέ δεν λένε τόσα ψέματα, όσα μετά το κυνήγι, στη διάρκεια του πολέμου και πριν τις εκλογές.”

Φον Μπίσμαρκ, Γερμανός πολιτικός 

Αν κάποιος διαβάσει την ειδησεογραφία μιας μόνο ημέρας μπορεί εύκολα να βρει τόσες πολλές αντικρουόμενες απόψεις που δύσκολα θα καταλήξει σε ασφαλές συμπέρασμα για το ποια είναι η πραγματικότητα. Η επιχειρηματολογία έχει πια ξεφύγει από το ρεαλισμό κι έχει φτάσει στον παραλογισμό! Δεν είναι μέσο διαμόρφωσης της κοινής γνώμης πια αλλά διασποράς του πανικού και του φόβου. Κι όποιος διαχειρίζεται το φόβο διαχειρίζεται και το μέλλον.


Οι αλήθειες συνήθως κρύβονται στις λεπτομέρειες, ειδικά σε περιόδους όπως αυτή που διανύουμε. Οι λεπτομέρειες όμως αποσιωπούνται ή διαστρεβλώνονται κυρίως από τα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης. Κι έτσι το τοπίο μάλλον παραμένει θολό. Τι λοιπόν θα ήταν καλύτερο να κάνει ο άνθρωπος προκειμένου να αποφασίσει για τις επιλογές του; Να στραφεί στις πεποιθήσεις του, στη λογική του θα απαντούσε κάποιος. Κι όμως αυτό είναι κατά βάση λανθασμένο γιατί η πλύση εγκεφάλου που έχουμε υποστεί, αποτέλεσμα κι αυτό της διασποράς του φόβου από τα κέντρα εξουσίας, μας κάνει αναξιόπιστους απέναντι στην αλήθεια.
 
Τούτο μπορεί να ακούγεται οξύμωρο, αλλά έχουμε αναρωτηθεί ποτέ αν ο εαυτός μας μας λέει την αλήθεια και όχι κάτι που τον δίδαξαν πως τάχα είναι αλήθεια; Τι απομένει τότε να κάνει κάποιος για να αντιληφθεί την πραγματική μορφή της κατάστασης γύρω του; Μάλλον να διαφωνήσει με τον εαυτό του πρώτα. Και μετά να αρχίσει να αμφισβητεί όλα όσα του σερβίρουν και συμφωνεί αλλά και όσα του σερβίρουν και διαφωνεί. Να ξεκινήσει το λογισμό του από μηδενική βάση, χωρίς προκαταλήψεις και χωρίς προαπαιτούμενα. Με άλλα λόγια, να δώσει χώρο στη φαντασία του, γιατί αυτή και μόνο αυτή είναι η ασφαλιστική δικλείδα που προστατεύει το μέλλον μας από το νοσηρό παρόν!

Ο προβληματισμός όμως παραμένει ως προς το τι είναι αληθινό και τι όχι. Πού τελειώνει το ψέμα και που αρχίζει η αλήθεια. Και ποιος κερδίζει στην πραγματικότητα από το γαϊτανάκι αυτό που μοιάζει περισσότερο με γόρδιο δεσμό δίχως αρχή και τέλος. Οικονομικά κατά βάση, αλλά και άλλων ειδών συμφέροντα κινούν τα νήματα. Και το κάνουν τόσο επιδέξια που στο τέλος βλέπουμε όσα μας δείχνουν ακόμα και με τα μάτια μας κλειστά!

Διλήμματα, φοβίες, υπονοούμενα ακόμα και απειλές δίνουν και παίρνουν τις τελευταίες ημέρες. Γιατί γίνεται αυτό; Πρώτα απ’ όλα γιατί είμαστε επιδεκτικοί σε τέτοια πράγματα. Αν δεν έβρισκαν γόνιμο έδαφος για να ριζώσουν θα ήταν άσφαιρα πυρά! Κι αυτό το γνωρίζουν οι ειδήμονες και επενδύουν πάνω στην ανεκτικότητά μας. Τη δική μου και τη δική σου που διαβάζεις τώρα αυτές τις γραμμές. Μήπως λοιπόν πρέπει να κλείσουμε την πόρτα και να τα αφήσουμε απ’ έξω όλα αυτά; Να ανοίξουμε τα μάτια μας και να κοιτάξουμε όχι μόνο εκεί που μας δείχνουν αλλά ολόγυρα μας για να αντιληφθούμε την πραγματικότητα όπως αληθινά είναι;
Defencenet, Σάββατο, 2 Ιουνίου 2012 (Προεκλογική πραγματικότητα και διαχείριση του φόβου)