Κύριε Διοικητά θα λάβουμε ενισχύσεις στην Πρώτη Γραμμή;…είστε σίγουρος;

- Κύριε Ταγματάρχα, αν υποθέσουμε ότι η Κως «καταλαμβάνεται» από τους Τούρκους και με παρέμβαση του ΟΗΕ γίνεται εκεχειρία, πάει το θέμα και χρονίζει στο Συμβούλιο Ασφαλείας και κατόπιν κάποιοι ντόπιοι κάνουν αντίσταση, πιστεύετε ότι θα πήγαιναν Έλληνες αξιωματικοί από την ενδοχώρα να στηρίξουν αυτή την αντίσταση;

- Μπα που να σε πάρει ο διάολος νυχτιάτικα Λοχαγέ, ωραίο τρόπο ρε βρήκες να ξεκινήσουμε την Εποπτεία.

- Έχει κι άλλο πιο δύσκολο ερώτημα.

- Άντε πες το τώρα που άρχισες.

- Με το που θα δεχτούμε επίθεση, θα λάβουμε ενισχύσεις από την Αθήνα;

- Διάλε τσ’ απολυμάρες σου, πανάθεμά σε απόψε…Λοχίααα…πες στον καψιμιτζή ρε να μου φέρει ένα διπλό καφέ, έχει κακό σκοπό απόψε ο Λοχαγός…πάει το Σ/Κ, μας το εξέσκισε ο Μακεδόνας…ωραία υπηρεσία θα κάνουμε.

- Έλα τώρα κύριε Ταγματάρχα, αφού κι εσύ τ’ αναρωτιέσαι.

- Γιατί μωρέ Λοχαγέ να μην μας στείλουν ενισχύσεις; Πως σου μπήκαν τέτοιες ιδέες βρε κουζουλέ;

- Γιατί έχουν δώσει δικαίωμα να μου μπαίνουν τέτοιες σκέψεις.

- Σαν πως το λες αυτό;

- Στην Κύπρο έστειλαν το ’74;

- Άλλες συνθήκες τότες. Πολιτική εκτροπή. Διεθνής παράγοντας.

- Και τι εμποδίζει αφού συνέβη μια φορά να ξανασυμβεί και δεύτερη; Εξέλειπε μήπως η «πολιτική ρευστότητα» ή ο «διεθνής παράγοντας»;

- Δεν συμβαίνουν τέτοια πράγματα τώρα. Ξέχασέ το. Κι άμα συμβεί το κακό, βεβαίως και θα στηθεί αντίσταση, βεβαίως και θα έρθουν δυνάμεις από την ενδοχώρα να συμμετάσχουν σ’ αυτήν.

- Στην Κύπρο δεν έστειλαν.

- Στην Κύπρο δεν έγινε αντίσταση μετά το ’74.

- Έγινε όμως το ’55. Και μόνο ο Γρίβας πήγε. Ουδείς Έλληνας αξιωματικός, επίσημα ή ανεπίσημα. Ένας μόνον Ανθυπολοχαγός πήγε κι αυτός έφεδρος και Κύπριος. Ο Γρηγόρης Αυξεντίου. Ο Αετός του Μαχαιρά, ο ηρωϊκός Υποδιοικητής του Γρίβα και της ΕΟΚΑ. Αυτοί οι δύο και μόνον περιέσωσαν την Τιμή του Ελληνικού Στρατού χωρίς όμως να είναι Ελλαδίτες.

- Άλλες συνθήκες τότε Λοχαγέ.

- Ναι, αλλά, τρία χρόνια μετά ο Γρίβας δικαιώθηκε. Η Κύπρος απελευθερώθηκε και το Γρίβα τον υποδέχτηκαν ως Ήρωα στην Ελλάδα. «Άξιο Τέκνο της Πατρίδας» τον έχρισε η Βουλή και τον δαφνοστεφάνωσαν. Κατόπιν εορτής βεβαίως κι εκ του ασφαλούς. Και από τους Έλληνες Αξιωματικούς ουδείς υπήρχε δίπλα του ως συμπολεμιστής της απελευθέρωσης του νησιού γιατί απλά «δεν πήγαν», «δεν συμμετείχαν».

- Δηλαδή, τι ήθελες Λοχαγέ; Να στείλει η Ελλάδα ενισχύσεις στην αντίσταση;

- Έτσι δεν θα έπρεπε;

- Η Ελλάδα θα έμπλεκε σε σοβαρές διπλωματικές προστριβές με σύμμαχο χώρα και μάλιστα Μεγάλη Δύναμη.

- Θα μπορούσαν να πάνε «αυτόνομα», «μόνοι» τους.

- Μα τι λες τώρα μωρέ;

- Το ίδιο συνέβη και κάμποσες δεκαετίες πριν, σχεδόν επί έναν αιώνα ακατάπαυστα με την Κρήτη. Αλλά υπήρχαν τότες Έλληνες αξιωματικοί και πήγαιναν «αυτόβουλα» να συμμετάσχουν στις εξεγέρσεις της Κρήτης.

- Άλλο τότε.

- Και η Κρήτη απελευθερώθηκε όμως μ’ αυτά και μ’ αυτά. Πολύ αίμα και τολμηρές συμμετοχές Ελλήνων πολεμιστών στους θρυλικούς αγώνες των Κρητικών.

- Άλλες εποχές σου είπα τότες.

- Και στην Μακεδονία το ίδιο έγινε. Υπήρξαν Παύλοι Μελάδες, γενναίοι Έλληνες Αξιωματικοί που τόλμησαν και συμμετείχαν στον Αγώνα ακόμη και θυσιάζοντας την θέση τους στον Ελληνικό Στρατό.

- Δεν συμβαίνουν πλέον τέτοιες καταστάσεις για να χρειάζεται κάτι τέτοιο.

- Τότε γιατί είμαστε εδώ;

- Ναι, εντάξει, ο κίνδυνος Τουρκικής εισβολής υπάρχει. Αλλά το Στράτευμα είναι εδώ πλέον οργανωμένο για να μας στηρίξει ακαριαία αν χρειαστεί.

- Στην Κύπρο το ’74 δεν το έκανε κύριε Ταγματάρχα.

- Σου είπα, άλλο τότε.

- ΟΚ. Πολιτικοί και Ανώτατοι Αξιωματικοί πρόδωσαν τότε. Να το δεχτώ. Ο Στρατός όμως για να ΠΕΙΣΕΙ τους Έλληνες Αξιωματικούς και Οπλίτες ότι δεν θα επιτρέψει να επαναληφθεί κάτι τέτοιο στο μέλλον δεν θα έπρεπε να επιβάλλει την «Εσχάτη των Ποινών» στους Προδότες; Με ποιόν άλλον τρόπο θα έπειθε τους Στρατιώτες και τους Αξιωματικούς ότι ΕΠ’ ΟΥΔΕΝΙ ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΙΤΡΕΨΕΙ ΝΑ ΞΑΝΑΣΥΜΒΕΙ; Με…τα «λόγια»;

- Έχεις δίκηο σ’ αυτό. Οφείλω να το παραδεχτώ. Αλλά πάει τελείωσε αυτό. Η κοινωνία μας είχε ανάγκη να ξεχάσει και να μπει σε ηρεμία. Δεν ξανασυνέβη, ούτε και θα ξανασυμβεί.

- Ο Στρατός μόνον σε ένα πεδίο της ζωής ενεργεί. Στον Πόλεμο. Εκεί θα δείξει εάν αξίζει ή όχι. Και όχι στον καιρό της Ειρήνης με «Μεγάλα Λόγια Τιμής και ανυπέρβλητης Μαχητικής Αξίας». Κι όταν ιστορικά αποτύγχανε στην αποστολή του να προστατέψει εθνικά εδάφη και ανεξαρτησία ένα μόνο δρόμο είχε για να περισώσει την αξιοπιστία του και την συμβολική ισχύ του. Να αποδώσει σκληρή Στρατιωτική δικαιοσύνη στους Προδότες που ατίμασαν το όνομά του και τα σύμβολά του. Όταν χάνει αυτή την ιστορική ευκαιρία, δεν θα την ξαναέχει. Και όταν έρθει η ώρα να «ξαναχρειαστεί», οι Πολεμιστές του ΔΕΝ ΘΑ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ όχι μόνον τους Πολιτικούς αλλά ούτε και τους Ηγήτορές τους ότι την κρίσιμη ώρα δεν θα τους «ξαναπουλήσουν».

- Σωστά τα λες μωρέ Λοχαγέ, αλλά τα πράγματα ηρέμησαν. Ξεχάστηκαν όλα. Το Στράτευμα είναι αλλιώς τώρα.

- Κι όμως επαναλήφθηκαν ξανά και ξανά παρόμοιες προδοσίες κύριε Ταγματάρχα. Και ο Στρατός και πάλι ανέχθηκε την προδοσία.

- Που μωρέ;

- Το Μάρτη του ’87.

- Μα τότε τους κάναμε να χεστούνε τους Τούρκους.

- Είσαι σίγουρος κύριε Ταγματάρχα;

- Κύριε Λοχαγέ έχεις αρχίσει να ξεφεύγεις μου φαίνεται.

- Η κρίση έληξε με μια «αμοιβαία συμφωνία» μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Κανείς από τους δύο να μην κάνει έρευνες για υδρογονάνθρακες στο Αιγαίο. Που; Στην ιστορική θάλασσά ΜΑΣ. Τότε είναι που επίσημα έβαλε πόδι στο Αιγαίο η Τουρκία μ’ εκείνη την εθνοπροδοτική συμφωνία. Τότε είναι που μετέτρεψε το Αιγαίο σε μια τεράστια αμφισβητούμενη γκρίζα ζώνη. Και οι Έλληνες πολιτικοί το δέχτηκαν. Και ο Στρατός το δέχτηκε. Να σου θυμίσω πόσους νεκρούς Έλληνες πιλότους έχει στοιχίσει από τότε αυτή η ιστορία;

- Και τι ήθελες μωρέ; Να κάνουμε πόλεμο;

- Γι’ αυτό δεν υπάρχουμε; Για να προστατεύουμε τα Εθνικά συμφέροντα και την Εθνική Κυριαρχία δεν υπάρχουμε; Τι είμαστε; Διακοσμητικό στολίδι;

- Ο Στρατός υπακούει σε εντολές. Μην το ξεχνάς αυτό.

- Κι αν οι εντολές υποκρύπτουν και οδηγούν σε «απώλεια εθνικού συμφέροντος, κυριαρχίας και εδαφών»;

-Που έγινε μωρέ αυτό;

- Εκτός από την Κύπρο; Στα Ίμια. Για δοκίμασε να πας να ψαρέψεις εκεί να δεις για πότε θα σε μαζέψουν οι ίδιοι οι δικοί μας οι Λιμενικοί και το Πολεμικό Ναυτικό πριν προλάβει να σε μαζέψει ο Τούρκος.

- Ναι, εντάξει. Πονεμένη ιστορία τα Ίμια.

- Μόνο; Τρεις Έλληνες Αξιωματικοί Πολεμιστές χάθηκαν εκεί. Μαζί με τα Ίμια. Μαζί με την τοπική ΑΟΖ. Χώρια τις πόρτες της Κολάσεως των εδαφικών διεκδικήσεων που άνοιξε για μας μ’ αυτό τον τρόπο η Τουρκία. Πως αντέδρασε ο Στρατός; Εθνική προδοσία ήταν. Απώλεια εθνικής κυριαρχίας ήταν. Τι έκανε; Υπάκουσε για άλλη μια φορά πειθήνια σε εθνοπροδοτικές εντολές πολιτικών.

- Τι άλλο να έκανε μωρέ;

- Να μην δεχτεί την κατάληψη Ελληνικού εδάφους. Δηλαδή, σου καταλαμβάνουν έδαφος και συ περιμένεις την εντολή του εθνοπροδότη δειλού ή πουλημένου πολιτικού για να διατάξεις ακαριαία εμπλοκή και απώθηση εχθρικού στοιχείου; Ποιος θα σε υπολογίσει μωρέ μετά από τους μελλοντικούς στρατιωτικούς αντιπάλους σου;

- Δηλαδή, να εμπλακούμε σε πόλεμο;

- Η κατάληψη Ελληνικού εδάφους εμπεριέχει αυτομάτως αυτόν τον κίνδυνο. Πως αλλιώς θα τον αποσοβήσεις περιφρουρώντας και το κύρος σου ως Στράτευμα και την ίδια την μελλοντική σου εθνική κυριαρχία από τη δημιουργία «αρνητικών διπλωματικών τετελεσμένων»;

- Είναι λεπτά διπλωματικά πεδία αυτά. Δεν μπορεί έτσι εύκολα να αναμειχθεί ο Στρατός.

- Και η εκτέλεση των συναδέλφων μας Ελλήνων Αξιωματικών από τους Τούρκους «λεπτό διπλωματικό πεδίο» ήταν;

- Ναι, όσο γι’ αυτό…

- Αυτομάτως θα έπρεπε να τους απαντήσουμε με ανώτερα πυρά. Για να μην ξανατολμήσουν τίποτα τα επόμενα δέκα χρόνια. Έλληνες Πολεμιστές κινδύνεψαν, δεν τους υποστηρίξαμε, σκοτώθηκαν και δεν αποκαταστήσαμε την Τιμή τους και την Τιμή μας. Δεν προστατέψαμε την Εθνική μας Κυριαρχία, πράγμα στο οποίο ταχθήκαμε.

- Εκτελέστηκαν όλοι οι Τούρκοι κομάντος που συμμετείχαν σ’ αυτό ένας προς έναν.

- Ναι, την ξέρω αυτή την φήμη. Όπως και την άλλη που λέει ότι οι ίδιοι οι Τούρκοι τους εκτέλεσαν για άλλους λόγους. Γεγονός είναι πως ακόμη κι αν ισχύει το πρώτο, οι Τούρκοι κατάφεραν να μην περάσει το «Ελληνικό Μήνυμα» προς τον Τουρκικό Στρατό. Κι εν πάση περιπτώσει, η «σωστή ώρα» για την εξαπόλυση ανταποδοτικού πλήγματος ήταν την ώρα που συνέβαινε το γεγονός. Για να έχει και τα «κατάλληλα γεωστρατηγικά αποτελέσματα». Την διάσωση της Εθνικής μας κυριαρχίας και της Συμβολικής Αποτρεπτικής Αξίας του Στρατεύματος.

- Δεν είναι τόσο απλό Λοχαγέ.

- Το ξέρω πως δεν είναι. Αλλά ο τρόπος που δουλεύει αποτελεσματικά η έννοια «Στρατός» στηρίζεται σε ιστορικές εμπειρίες, γνώση και στατιστικές έργου/αποτελέσματος. Κι έχει και συνέχεια αυτή η δυσάρεστη ιστορία.

- Τι έχει ακόμη;

- 1999. Υπόθεση Οτσαλάν.

- Ε, τι μ’ αυτό; Τι μας αφορά εμάς αυτό μωρέ επαναστατημένε Μακεδόνα;

- Μας αφορά στο βαθμό που η σύλληψη του Οτσαλάν επέφερε πλήρη κατάρρευση του Κουρδικού Μετώπου της Ανατολίας και επέτρεψε στον Τουρκικό Στρατό να απεγκλωβίσει μισό εκατομμύριο Τούρκικο στράτευμα το οποίο το έφερε και το πάρκαρε ακριβώς απέναντί μας στα παράλια του Αιγαίου. Τους φορτωθήκαμε κι αυτούς και η πίεση στον Ελληνικό Στρατό και στη χώρα αυξήθηκε κατακόρυφα. Μαζί με το θράσος των Τούρκων. Το ζούμε καθημερινά δεκατρία χρόνια τώρα.

- Σ’ αυτό δεν έχεις και άδικο.

- Χώρια που σε ένα τόσο σοβαρό Εθνικό θέμα, το Στράτευμα άφησε μόνο του και χωρίς υποστήριξη (για μια ακόμη φορά) έναν Έλληνα συμπολεμιστή, έναν Έλληνα Αξιωματικό.

- Λες εκείνον τον Ταγματάρχη που τον συνόδευε στην Κένυα.

- Ναι. Που σημαίνει ότι αύριο αν εσύ ή εγώ ή οποιοσδήποτε άλλος Έλληνας Αξιωματικός σταλεί σε μια ανάλογη πολεμική αποστολή όπως οι παραπάνω, δικαιούμαστε να υποθέσουμε ότι την «κρίσιμη ώρα» Πολιτεία αλλά δυστυχώς και Στράτευμα θα μας «πουλήσουν» και θα μας αφήσουν «μόνους», χωρίς «υποστήριξη», απροστάτευτους μέσα στα εχθρικά πυρά.

- Τώρα έγιναν Λοχαγέ. Να ευχόμαστε να μην ξανασυμβούν.

- Με τα ευχολόγια όμως κύριε Ταγματάρχα δεν θα σωθούν οι ζωές των Ελλήνων Αξιωματικών, Οπλιτών και των συμπολιτών μας.

- Ε, και τι άλλο μπορεί να γίνει;

- Αυτή τη στιγμή διεξάγονται η μία εθνική προδοσία μετά την άλλη σε όλη την επικράτεια.

- Τι εννοείς πάλι μωρέ;

- Δες στην Θράκη. Έτοιμη να γίνει Κόσοβο είναι. Την Ήπειρο. Έτοιμη να την κάνουν Τσαμουριά. Την Μακεδονία. Πόσο την έχουν «διπλαρώσει» διεθνώς. Την ίδια την περιοχή σου, την Κρήτη. Τα Έπτάνησα. Το Αιγαίο.  Τα εκατομμύρια των μουσουλμάνων λαθρομεταναστών που ανά πάσα στιγμή θα μετατραπούν σε στρατό μέσα στα ίδια τα σπίτια μας. Εμείς θα πολεμάμε στα σύνορα κι αυτοί θα σφάζουν τις οικογένειές μας στα μετόπισθεν. Ποιος θα τις προστατέψει μωρέ; Η ανεπαρκής αστυνομία ή η ανύπαρκτη Παλλαϊκή Άμυνα των ανεκπαίδευτων και ανοργάνωτων Πολιτών; Ήδη η εγκληματικότητά τους έχει ξεπεράσει κάθε όριο κι έχει εισέλθει για τα καλά στα χωράφια της «στρατιωτικής επιχείρησης», του «προγκρόμ» κατά του πληθυσμού μας. Κι ο Στρατός απλά κάθεται και παρακολουθεί ως ουδέτερος παρατηρητής. Λες και δεν τον αφορά μια τέτοια πολυπλόκαμη «εν εξελίξει εισβολή».

- Πώς να σου πω ότι έχεις άδικο σ’ αυτά;

- Και το ξαναλέω: το Στράτευμα για μια φορά ακόμη «ανύπαρκτο»….

- Υπακούουν σε εντολές κύριε Λοχαγέ. Υπακοή στο Σύνταγμα, το ξέχασες;

- Υπάρχει και η ακροτελεύτια διάταξη του Συντάγματος κύριε Ταγματάρχα: «…η διαφύλαξη του Συντάγματος όταν κινδυνεύει η εθνική ανεξαρτησία και κυριαρχία επαφίεται στον Πατριωτισμό των Ελλήνων…»..

- Ψιλά γράμματα Λοχαγέ…ποιος θα τολμήσει να πάει κόντρα στους Πολιτικούς;

- Θα σε ξαναρωτήσω λοιπόν κύριε Ταγματάρχα…βάση της παραπάνω ιστορικής σύγχρονης εμπειρίας, εάν δεχτούμε εμείς απόψε επίθεση στην Κω, η Αθήνα θα μας στείλει ενισχύσεις; Ή θα μας δώσει εντολή – όπως τότε στην Κύπρο – «μην ανταποδίδετε, πρόκειται περί άσκησης των Τούρκων»;

- Αντιλαμβάνομαι το ερώτημα κύριε Λοχαγέ. Και συμμερίζομαι την ανησυχία σου. Θα σου θυμίσω μόνο κάτι που μάλλον ήδη γνωρίζεις. Κατά καιρούς βλέπεις «σφαγές» στις «κρίσεις για αποστρατείες», έτσι;

- Ναι…

- Όταν βλέπεις τέτοιες σφαγές να είσαι σίγουρος ότι «κάποιοι» από το Στράτευμα προσπάθησαν να «επιστήσουν την προσοχή» των πολιτικών και της Πολιτείας στην αντιμετώπιση προβλημάτων Εθνικής Ασφάλειας σαν τα παραπάνω – κι ακόμη περισσότερα – που ανέφερες….και «αντιμετωπίσθηκαν δεόντως» από τους πολιτικούς…το’ πιασες τώρα;

- Συμφωνώ εν μέρει…

- Γιατί εν μέρει..

- Γιατί εφόσον βλέπουν ότι με το που «αντιδρούν», ακαριαία «αποκεφαλίζονται» θα έπρεπε αμέσως με το που αποστρατεύονται, τουλάχιστον να συσπειρώνονταν σε έναν ισχυρό πολιτικοκοινωνικό σχηματισμό, ένα λόμπι, ένα ισχυρό think tank που με «Σκέψη» και «Δράση» θα πάλευε ως προς την «στήριξη της Εθνικής Ασφάλειας και των Εθνικών θεμάτων». Βλέπεις εσύ να γίνεται, ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ κάτι τέτοιο;

- Όχι….δυστυχώς…

- Γι’ αυτό σου λέω…είσαι σίγουρος ότι και την επόμενη φορά που θα βρεθούμε στην Πρώτη Γραμμή δεν θα μας «ξαναπροδώσουν» - εμάς τους «αναλώσιμους μικρούς στρατιωτάκους» -  Πολιτεία και Πολιτικοί; Είσαι σίγουρος ότι κι εκείνη τη φορά δεν θα βρουν στήριξη από την κορυφή του Στρατεύματος; Είσαι σίγουρος ότι θα μας στείλουν ενισχύσεις την ώρα που θα σφαζόμαστε εμείς οι λίγοι που θα τύχουμε στην Πρώτη Γραμμή κι ότι δεν θα μας «ξαναπουλήσουν» κι εμάς και το έδαφος και τους Πολίτες και τις περιουσίες που θα τύχει να υπερασπιζόμαστε;

- Όχι κύριε Λοχαγέ…έτσι όπως τα έθεσες, δεν είμαι σίγουρος…

- Το Στράτευμα έχει τώρα την τελευταία του ιστορική ευκαιρία να διασώσει (με Πράξεις και όχι Λόγια) την Τιμή του και τον Συμβολισμό του ως έσχατος υπερασπιστής της Εθνικής Κυριαρχίας και Ανεξαρτησίας….για να πείσει τους ίδιους τους Αξιωματικούς του, τους Οπλίτες του και τους Πολίτες ότι δεν θα επιτρέψει να ξανασφαγούν Πολεμιστές και Λαός του, ότι δεν θα επιτρέψει να ξαναχαθούν εδάφη…

- Τι να πω κύριε Λοχαγέ….απ’ το στόμα σου και στου Θεού τ’ αυτί…

- Σε κάποιων άλλων τ’ αυτί μάλλον κύριε Ταγματάρχα…αλλά δεν το βλέπω…

- Εμείς θα κάνουμε το καθήκον μας απέναντι στο Λαό μας και στη Σημαία που ορκιστήκαμε να φυλάττουμε κύριε Λοχαγέ…αν τύχει το κακό θα πολεμήσουμε από εκεί που θα βρισκόμαστε μέχρις ενός…κι ο Θεός να μας βοηθήσει, κι εμάς και το Λαό μας να μην μείνουμε κι εμείς μόνοι στην Πρώτη Γραμμή όπως τ’ αδέρφια μας παραπάνω….

Γιώργος Ανεστόπουλος
Γεράκι του Αιγαίου, Πέμπτη, 31 Μαΐου 2012 (Κύριε Διοικητά θα λάβουμε ενισχύσεις στην Πρώτη Γραμμή;…είστε σίγουρος;)